عشق

عشق

یک روز آموزگار از دانش­ آموزانی که در کلاس بودند پرسید آیا می ­توانید راهی غیر تکراری برای ابراز عشق بیان کنید؟

برخی از دانش ­آموزان گفتند: با بخشیدن عشقشان را معنا می­ کنند. برخی دادن گل و هدیه و حرف های دلنشین را راه بیان عشق عنوان کردند. شماری دیگر هم گفتند با هم بودن در تحمل رنجها و لذت بردن از خوشبختی را راه بیان عشق می­ دانند.

در آن بین، پسری برخاست و پیش از این که شیوه دلخواه خود را برای ابراز عشق بیان کند، داستان کوتاهی تعریف کرد: یک روز زن و شوهر جوانی که هر دو زیست شناس بودند طبق معمول برای تحقیق به جنگل رفتند.

آنان وقتی به بالای تپّه رسیدند درجا میخکوب شدند. یک قلاده ببر بزرگ جلوی زن و شوهر ایستاده و به آنان خیره شده بود. شوهر تفنگ شکاری به همراه نداشت و دیگر راهی برای فرار نبود. رنگ صورت زن و شوهر پریده بود و در مقابل ببر، جرات کوچکترین حرکتی نداشتند.

ببر آرام به طرف آنان حرکت کرد. همان لحظه مرد زیست شناس فریادزنان فرار کرد و همسرش را تنها گذاشت. بلافاصله ببر به سمت شوهر دوید و چند دقیقه بعد ضجه­ های مرد جوان به گوش زن رسید. ببر رفت و زن زنده ماند.

داستان به اینجا که رسید دانش ­آموزان شروع کردند به محکوم کردن آن مرد. راوی اما پرسید: آیا می دانید آن مرد در لحظه­ های آخر زندگی ­اش چه فریاد می­زد؟

بچه­ ها حدس زدند: حتما از همسرش معذرت خواسته که او را تنها گذاشته است.

راوی جواب داد: نه، آخرین حرف مرد این بود که عزیزم تو بهترین مونسم بودی، از پسرمان خوب مواظبت کن و به او بگو پدرت همیشه عاشقت بود.

قطره­ های بلورین اشک، صورت راوی را خیس کرده بود که ادامه داد: همه زیست شناسان می ­دانند ببر فقط به کسی حمله می ­کند که حرکتی انجام می ­دهد و یا فرار می ­کند. پدر من در آن لحظه وحشتناک، با فدا کردن جانش پیش­ مرگ مادرم شد و او را نجات داد. این صادقانه­ ترین و بی ­ریاترین­ راه پدرم برای بیان عشق خود به مادرم و من بود.

عشق

عشق

مردی بود که زندگی­ اش را با عشق و محبت پشت سر گذاشته بود. وقتی این مرد از دنیا رفت همه می ­گفتند به بهشت رفته است، آدم مهربانی مثل او حتما به بهشت می ­رفت.

در آن زمان بهشت هنوز به مرحله کیفیت فراگیر نرسیده بود. استقبال از او با تشریفات مناسب انجام نشد. دختری که باید او را راه می ­داد نگاه سریعی به لیست انداخت و وقتی نام او را نیافت او را به دوزخ فرستاد.

در دوزخ هیچکس از آدم دعوت­ نامه یا کارت شناسایی نمی ­خواهد، هر کس به آنجا برسد می­ تواند وارد شود. مرد وارد شد و آنجا ماند.

چند روز بعد ابلیس با خشم به دروازه بهشت رفت و یقه پطرس قدیس را گرفت و گفت: این کار شما تروریسم خالص است!

پطرس که نمی­ دانست ماجرا از چه قرار است پرسید: چه شده؟

ابلیس که از خشم قرمز شده بود گفت: آن مرد را به دوزخ فرستاده ­اید و آمده و کار و زندگی ما را به هم زده.

از وقتی که رسیده نشسته و به حرفهای دیگران گوش می ­دهد، در چشم­ هایشان نگاه می­ کند، به درد و دلشان می ­رسد. حالا همه دارند در دوزخ با هم گفت و گو می کنند، هم را در آغوش می­ کشند و می­ بوسند. دوزخ جای این کارها نیست! لطفا این مرد را پس بگیرید!

با چنان عشقی زندگی کن که حتی اگر بنا به تصادف به دوزخ افتادی خود شیطان تو را به بهشت باز گرداند.