شرلوک هلمز و تاج الماس(قسمت آخر)

- البته با کمال تاسف حقیقت دارد. شما و پسرتان شخصیت واقعی این مرد را هرگز نشناختید. او یکی از خطرناکترین افراد در انگلستان است و مبلغ هنگفتی را در قمار و بازی ورق و مسابقات اسبدوانی از دست داده است. او مردی سنگدل و بیرحم است.

وقتی او به برادزاده ی شما ابراز محبت و عشق کرد، مری نیز تمام حرفهای او را باور کرد. غافل از اینکه او تاکنون با صدها زن دیگر نیز چنین کرده. آنها تقریباً هر روز غروب با هم دیدار می کردند.

بانکدار در حالی که رنگ از رخسارش پریده بود، فریاد کنان گفت: من نه می توانم، و نه می خواهم که چنین حرفهای مهملی را باور کنم.

- اگر صبر کنید به شما توضیح خواهم داد که آن شب چه اتفاقی در خانه ی تان رخ داده. وقتی که برادرزاده تان از رفتن شما به اتاقتان مطمئن شد، به طبقه ی پایین رفت و با سر جرج از طریق پنجره ای که به راه باریک کنار ساختمان باز می شود، صحبت کرد.

سر جرج مدت زیادی آنجا ایستاده بود و جای پاهای کوبیده شده بر روی برفها نیز همین امر را گواهی می دهند.

مری درباره ی تاج با او صحبت می کند و سر جرج نیز شیفته ی آن می شود. هیچ شکی نیست که مری شما را دوست دارد، اما تحت تاثیر گفته های آن مرد قرار گرفت. او دید که شما به طبقه ی پایین آمدید، پس پنجره را به سرعت بست و درباره ی پیشخدمت و دوستش با شما صحبت کرد که کاملاً هم درست بود.

پسرتان آرتور، بعد از جر و بحث با شما به تخت خوابش رفت اما نگرانی تهیه ی پول او را بد خواب کرده بود. در نیمه های شب، صدای قدمهای آرامی را می شنود که از جلوی درب اتاقش رد می شود. پس بلند می شود و به بیرون نگاهی می اندازد و از اینکه دختر عمویش را می بیند متعجب می شود.

آرتور به سرعت لباس می پوشد و هم انجا در تاریکی منتظر می ماند. خیلی زود مری از اتاق رختکن بیرون می آید و در زیر نور چراغ راهرو، پسرتان تاج را در دستان او می بیند. مری از پله ها پایین می رود و پسر شما هم پشت پرده ی کنار درب اتاق شما مخفی می شود. از آنجا آرتور همه اتفاقاتی را که در حال طبقه ی پایین در جریان بوده، می بیند.

او مری را می بیند که پنجره را گشوده تا تاج را به شخصی که بیرون ایستاده بدهد. و بعد مری پنجره را می بندد و به اتاق خود بر می گردد.

پسرتان به سرعت به فرجام تلخ اتفاقی که در حال افتادن است پی می برد و با عجله از پله ها پایین می رود و بدون کفش پنجره را می گشاید و به درون برف ها می پرد و در جاده آنقدر می دود تا به سر جرج رسیده با او درگیر می شود و گوشه ای از تاج را می گیرد و می کشد و سر جرج نیز گوشه ی دیگر را.

در درگیری، آرتور ضربه ای به بالای چشمان سر جرج وارد می کند و ناگهان تاج می شکند و آرتور تاج را در دستان خود می یابد و به سرعت برمی گردد، پنجره را می بندد و به اتاق رختکن می رود. و وقتی که تازه متوجه خم شدن تاج در درگیری شده و در حال درست کردن آن بود، شما وارد ماجرا می شوید.

بانکدار با خود نجواکنان گفت: آیا این ممکن است ؟

- سپس شما در حالی که انتظار تشویق های گرم تان را می کشیده، او را سرزنش می کنید و او توان بازگویی حقیقت را برای شما نداشت چون در این صورت مری به دردسر می افتاد. با وجودی که مری هرگز کاری در حق آرتور انجام نداد که ارزش فداکاری او را داشته باشد، با این وجود آرتور هرگز نام او را فاش نکرد.

آقای هولدر فریاد برآورد و گفت: مری وقتی که تاج را شکسته دید شکه شد و از هوش رفت. آه خدای من، من چقدر احمقم! آرتور از من خواست که به او اجازه دهم برای پنج دقیقه خانه را ترک کند! پسر عزیزم می خواست تا قطعه ای را که در درگیری گم شده بود، پیدا کند.

هلمز ادامه داد: وقتی که من به خانه رسیدم، به اطراف سرک کشیدم و جاهای پای روی برفها را با دقت از نظر گذراندم و می دانستم که از غروب شب پیش، دیگر برفی نباریده است.

از راه باریک عبور کردم، اما افراد زیادی از آنجا گذشته بودند و کمی آن طرفتر، جلوی درب آشپزخانه فهمیدم که زنی ایستاده بوده و با یک مردی صحبت کرده. نقطه ی گرد بر روی برفها نشانگر آن بود که یکی از پاهای مرد چوبی بوده است.

زن می بایست او را به سرعت ترک کرده باشد چون جای پنجه هایش عمیق تر از پاشنه ها در برف فرو رفته بود. مرد مدتی منتظر مانده و سپس او نیز آنجا را ترک کرده است. در ابتدا به نظرم رسید که دخترک پیشخدمت و عاشقش ممکن استکه آنجا بوده باشند که شما نیز این مسئله را تایید کردید.

سپس به راه کناری خانه پرداختم و داستان بلند و جذابی را که بر برفها حک شده بود، یافتم. آنجا دو سری جای پای مردانه دیده می شدند که هر کدام نیز دوبار آنجا راه رفته بودند. آثار مردی که چکمه پوشیده بود و مرد دیگری که با پاهای برهنه آنجا راه رفته است. از طریق گفتگو های صبح مطمئن شده بودم که جای پاهای دومی متعلق به پسر شماست.

مرد چکمه پوش، هر دو بار به آرامی راه رفته بود و مرد دیگر به سرعت دویده است. در برخی مناطق آثار پا و چکمه ها با هم مخلوط شده اند که می توان نتیجه گرفت، او بدنبال مرد اول آمده و این آثار از پنجره ی هال شروع می شوند.

بعد از آن به انتهای دیگر راه رفتم و اثر چکمه ها را آنجا دایره وار یافتم. که نشان از دعوا بود و در انتها اثر خون بر زمین که همگی حدسیات مرا تایید می کردند.

چکمه ها تا به انتهای مسیر رفته بودند و خون بیشتر، نشان دیگری بود بر زخمی بودن آن مرد. در پایان راه به دلیل تمیز شدن برفها امکان تعقیب جای پاها میسر نبود.

زمانی که وارد خانه شدم، پنجره ی حال را آزمایش کردم و در وهله ی اول متوجه خروج کسی از آن شدم. همچنین اثر خشک شده ی جاهای پا نیز قابل رویت بود.

از آن به بعد کم کم به حقیقت ماجرا پی بردم. شخصی در بیرون پنجره منتظر بوده و شخص دیگری تاج را برایش آورده. پسر شما این ماجرا را دیده و دزد را دنبال کرده. آنها زد و خوردی داشته اند و نزاع به شکستن تاج ختم شده و قدرت زیاد هر دو باعث خم شدن آن شده.

وقتی که شما غیر ممکن ها را کنار بزنید، حقایق روشن می شوند. با این وجود حقایق گاهی خیلی بعید و دور از ذهن به نظر می آیند.

می دانستم که شما تاج را پایین نیاورده اید، پس کار، کار برادر زاده ی شما می توانست باشد یا لوسی پر. اما آرتور برای چه باید برای کاری که لوسی انجام داده مورد سرزنش قرار بگیرد؟

هیچ دلیل دیگری دربین نبود جز عشق او به مری که او را وادار به این رازداری کرده بود. من به خاطر آوردم که شما مری را کنار پنجره دیده بودید و همچنین به یادآوردم که او از دیدن تاج شکسته شده در دستان آرتور شکه شده بود. پس مطمئن شدم که حدسم درست است.

و آن شخص دیگر چه کسی می توانست باشد؟ البته که یک عاشق. خب چه کسی می توانست عشق او به شما را از یادش ببرد و او را وادار به چنین کاری کند؟ من می دانم که شما زیاد به بیرون از خانه نمی روید، اما یکی از میهمانانتان سر جرج برنول بود. من از رفتارهای او با زنان شنیده ام و تا حدودی ممکن بود که الماس ها پیش او است.

دیروز در حالی که همچون یک مرد فقیر لباس پوشیده بودم به خانه ی او رفتم و با یکی از پیشخدمت هایش صحبت کردم و متوجه شدم که او تمام شب قبل را خارج از خانه سپری کرده است. سرانجام یک جفت از کفشهای کهنه ی او را خریدم و آنها را با خود به استریتهام بردم تا با جاهای پای روی برفها تطبیق دهم. و آنها دقیقاً هم اندازه ی آثار چکمه ی روی زمین بودند

آقای هولدر گفت: من شخصی را دیروز غروب در راه کوچک کنار خانه دیدم .

- بله، آن شخص من بودم و می دانم که مجرم کیست و رفتم تا او را ببینم. در ابتدا او همه چیز را انکار کرد اما وقتی که من تمام جزئیات ماجرا را برای او شرح دادم، چوب سنگینی برداشت و به سمت من هجوم آورد.

من نیز تفنگ رولورم را قبل از پیش از او به سمت سرش نشانه رفتم. سپس او سعی کرد تا معقول باشد. به او گفتم که برای هر کدام از الماسها هزار پوند خواهم پرداخت و او را مطمئن کردم که دیگر چیزی از این ماجرا نخواهد شنید.

او نیز در جواب گفت: اوه نه، من همه ی آن سه الماس را به ششصد پوند فروخته ام !

و نشانی مال خر را به من داد. عاقبت پس از مدتی گفتگو توانستم مال خر را متقاعد کنم که آنها را به سه هزار پوند به من بفروشد.

سپس به ملاقات پسرتان در زندان رفتم و اخبار خوش را به او دادم. و ساعت دو نیمه شب پس از یک روز کاری خسته کننده به رختخواب رفتم.

و بانکدار گفت: روزی که انگلستان از یک شرمساری عمومی نجات یافت و از جا برخواست و از صندلی اش بلند شد و ادامه داد:

آقا نمی دانم چه بگویم که حق مطلب را ادا کرده و از شما تشکر کرده باشم. تبحر و تجربه و مهارت شما حتی بیش از آن چیزی است که مردم می گویند و حال زمان آن است که به نزد فرزند عزیزم بروم و از او عذرخواهی کنم. اخبار و اطلاعات شما پیرامون مری بیچاره مرا شدیداً تحت تاثیر قرار داد. فکر می کنم که حتی مهارت شما هم نتواند جای دقیق او را به من بگوید.

-اما می توانید مطمئن باشید، هرکجا که هست، سر جرج برنول نیز با اوست و مطمئناً به زودی او نیز به قدر کافی تنبیه خواهد شد.

پایان

شرلوک هلمز و تاج الماس(قسمت دوم)

شرلوک هلمز و تاج الماس(قسمت دوم)

مری با کمی اضطراب و تشویش از من پرسید:
عمو جان، شما به لوسی اجازه داده بودید که امشب از خانه بیرون رود ؟
- مسلماً خیر .
- او همین حالا از درب پشتی آشپزخانه وارد شد. مطمئنم که به دروازه ی کناری رفته بوده تا با کسی ملاقات کند و فکر می کنم که کار درستی نباشد. ما بایستی او را از این عمل منع کنیم.
- شما یا من باید همین فردا صبح با او در همین رابطه صحبت کنیم. مری، مطمئنی که همه ی درب ها و پنجره ها قفل است ؟
- بله.
- "پس شب به خیر" و من بوسه ای بر رخسار مرمرین زیبایش زدم و به رختخواب رفتم. آقای هلمز، من خواب سنگینی ندارم، به علاوه دلهره ی تاج نیز دلیل دیگری بر سبکی خوابم شده بود.
حدود ساعت دو نیمه شب بود که از صدایی برخواستم.
تصور کردم که صدای بسته شدن یکی از پنجره هاست. گوشهایم را تیز کردم و با دقت بیشتری گوش فرا دادم و ناگاه صدای روی نوکپا راه رفتن را از اتاق کناری شنیدم. از تخت بلند شدم و با اضطراب درب رختکن را گشودم و به داخل نظری افکندم.
از آنچه دیده بودم فریاد کشیدم: آرتور، ای دزد بیشرم با آن تاج چه می کنی ؟
پسرم، تاج دردست، کنار چراغ گازی ایستاده بود. به نظر می رسید با تمام قوا سعی در خم کردن آن دارد و آنگاه که بر سرش فریاد برآوردم، تاج از دستش رها شد و بر زمین افتاد.
چهره اش همانند مردگان، سپید و رنگ پریده شده بود. تاج را از زمین برداشتم و با دقت به آن نگاه کردم. یکی از نوکهای طلایی و سه قطعه الماس سرجایشان نبودند.
از فرط عصبانیت، فریاد کنان گفتم: ای پسر نادان، تو آنرا نابود و خراب کردی! تو برای همیشه مرا شرمنده و شرمسار کردی. جواهراتی را که دزدیده ای کجاست؟
- دزدیده ام ؟
- بله، تو دزدیده ای!
این را گفتم و با شانه هایم به او تنه ای زدم و او را هل دادم.
آرتور گفت: همه اش آنجاست. همه اش باید آنجا باشد.
- سه تا از الماسها نیست و تو میدانی که آنها کجاست. من خودم ترا دیدم که سعی میکردی الماس دیگری از آن برداری .
- شما به حد کافی مرا آزرده اید پدر. من دیگر به این حرفها گوش نخواهم داد و همین فردا صبح خانه ی شما به جستجوی زندگی و سرنوشتم، ترک خواهم کرد.
و من چون دیوانگان با عصبانیت و ناراحتی فریاد زدم: بله تو این خانه را ترک خواهی کرد، اما در دستان پلیس!
- پلیس چیزی از من نخواهد یافت و من دیگر آرتور را چنین عصبانی ندیدم و ادامه داد: اگر میخواهی به پلیس زنگ بزن، اما آنها هیچ چیز پیدا نخواهند کرد.
در این زمان تمام ساکنین خانه از سر و صداها بیدار شده بودند.
مری با عجله داخل اتاق شد، با دیدن تاج و صورت آرتور، به تمام ماجرا پی برد و از شدت شکی که از این صحنه بر او وارد آمده بود، نقش بر زمین شد و از هوش رفت.
من کسی را به دنبال پلیس فرستادم و آنها نیز به سرعت خود را رساندند. آرتور از من خواست که اجازه ندهم پلیس او را با خود ببرد و من نیز در پاسخ گفتم:
این مسئله ای ملی است زیرا که تاج به تمام مردم کشور تعلق دارد.
- اگر اجازه دهید که برای پنج دقیقه خانه را ترک کنم، حتماً آنها را می یابم.
- بله، آن وقت در این پنج دقیقه می گریزی یا شاید آنچه را که دزدیده ای در جایی مخفی می کنی.
پسرم این واقعیت را قبول کن که پای تو به این مسئله کشیده شده و تو در این قضیه درگیر شده ای و هیچ چیز نمی تواند وضعیت را برای تو از این بدتر کند. اگر همین حالا بگویی که الماسها را کجا گذاشته ای من هم همه چیز را فراموش می کنم و ترا می بخشم.
- من از شما نمیخواهم که مرا ببخشید.
آرتور این حرف ها را گفت و به اتاقش رفت. من نیز پلیس را فرا خواندم و آنها را به اتاق آرتور بردم و اجازه دادم که او را دستگیر کنند. پلیس نیز آرتور، اتاقش و تمام خانه را گشت اما چیزی نیافت.
همین صبح نیز او را به اداره ی پلیس بردند و من نیز با عجله به نزد شما آمدم تا از شما طلب کمک کنم.

هرچه که پول بخواهید به شما خواهم داد. همین حالا نیز جایزه ای هزار پوندی برای یابنده ی الماسها گذاشته ام. خدای من چه باید انجام دهم؟ من نام و اعتبارم، جواهرات با ارزش ملی و پسرم را در یک شب از دست داده ام. آه خدایا چه می توانم بکنم؟

شرلوک هلمز چند دقیقه خیره به آتش شومینه نگاه کرد و آرام و ساکت نشست.
آنگاه گفت:
آیا مهمانان زیادی به خانه ی شما رفت و آمد می کنند ؟
- خیر. بغیر از شرکای تجاری و خانواده هایشان و گاه گاهی دوستان آرتور مخصوصاً سر جرج برنول که اخیراً زیاد رفت و آمد داشته، شخص دیگری نیست.
- بیرون چطور؟ آیا شما زیاد به بیرون از خانه می روید؟
- آرتور چرا، اما من و مری بیشتر در خانه می مانیم.
- این گوشه گیری برای دوشیزه ای جوان غیر عادی است .
- مری دختر آرام و ساکت است. البته زیاد هم جوان نیست. او بیست و چهار سالش است.
- آیا این واقعه شک بزرگی به او وارد کرد ؟
- بله البته. شکی بسیار وحشتناک.
- و هردوی شما معتقدید که آرتور مقصر است ؟
- من با چشمان خود آرتور را دیدم که تاج را در دستانش گرفته بود.
- البته این چیزی را ثابت نمی کند. آیا جای دیگری از تاج آسیب دیده و غر شده؟
- بله
- گمان نمی کنید که شاید آرتور قصد ترمیم تاج را داشته و می خواسته آنرا به صورت اولش در بیاورد؟
- آقای هلمز از شما بسیار سپاسگذارم که قصد دارید به آرتور و من کمک کنید. اما او آنجا چه می کرده؟ و اگر هم دلیل خوبی دارد برای چه سکوت اختیار کرده و چیزی نمیگوید
- آفرین! و اگر گناهکار است چرا دروغی نمی گوید؟ و برای چه ساکت مانده؟ در این پرونده چند مورد گیج کننده وجود دارد. پلیس درباره ی صداهایی که شما در خواب شنیدید چه نظری دارد؟
- آنها معتقدند که صدا ممکن است از درب اتاق خواب آرتور باشد .
- به نظر درست نمی آید. او اگر واقعاً قصد دزدیدن تاج را داشته، سر و صدایی ایجاد نمی کرد. و نظر پلیس درباره ی ناپدید شدن الماسها چیست؟
- پلیس هنوز درحال گشتن زیر کف و داخل اثاثیه منزل است .
- آیا آنها خارج خانه را هم گشته اند ؟
- بله تمام باغ را زیر و رو کرده اند .
- آقای عزیز، این موضوع از آنچه که شما و پلیس فکر می کنید پیچیده تر است.
هلمز ادامه داد : شما گمان می کنید که پسرتان از اتاق خوابش به رختکن شما آمده، درب کمد دیواری را گشوده، تاج را برداشته،قسمت کوچکی از آنرا شکسته، به جای دیگری برده و سه قطعه از سی و نه قطعه الماس را مخفی کرده، و دوباره با سی و شش قطعه الماس دیگر به اتاق شما بازگشته؟
- خب به نظر شما داستان از چه قرار است؟ اگر او گناهکار نیست برای چه سکوت اختیار کرده؟
- یافتن پاسخ این پرسش ها وظیفه ی ماست. آقای هولدر، بهتر است حالا همگی با هم به استریتهام برویم و ساعتی را به جستجوی دقیق اطراف صرف کنیم تا جزئیات بیشتری بر ما روشن شود.
دوستم هلمز از من تقاضا کرد تا به آنها بپیوندم و در این سفر همراهشان باشم. من نیز که بسیار مشتاق بودم بلافاصله پذیرفتم و همگی به راه افتادیم. به نظر من آرتور، پسر آقای هولدر می بایست که گناهکار باشد، اما همیشه شرلوک هلمز عقاید و نظرات درستی دارد.
هلمز در تمام طول راه بسیار کم، لب به سخن گشود و در حالی که چانه اش را به روی سینه اش و کلاهش را تا روی چشمانش کشیده بود، عمیقاً می اندیشید. آقای هولدر خوشحال از امید تازه ای که به روحش دمیده شده بود حتی پیرامون کار و تجارت با من صحبت نمود.
هنگامی که به نزدیکی فیربنک، خانه ی بانکدار بزرگ رسیدیم، رفتار هلمز عوض شد. در جایش جابجا شد و با دقت و علاقه ای وصف ناپذیر به مشاهده پرداخت.
فیربنک خانه ای نسبتاً بزرگ با نمایی از سنگ سفید بود. دروازه ای بزرگ برای عبور کالسکه داشت که به باغی پوشیده از برف و دروازه ی آهنی دیگری منتهی می شد.
در سمت راست، راه باریکی وجود داشت که به آشپزخانه می رسید و در سمت چپ، راه کوتاه دیگری بود که به انتهای خانه ختم می شد. درست جایی که اسبها را نگهداری می کردند. این مسیر برای استفاده ی همه ی ساکنان خانه بود اما با این وجود چندان مورد بهره برداری قرار نگرفته بود.
هلمز با آرامش خاص همیشگی اش دور تا دور خانه را قدم زنان طی کرد. جلوی ساختمان، در راههای باریک کنار ساختمان، و اطراف باغ را گشت.
من و آقای هولدر نیز تا بازگشت هلمز به اتاق ناهار خوری رفتیم و در جلوی آتش منتظر ایستادیم.
همانطور در سکوت منتظر ورود هلمز بودیم که درب اتاق گشوده شد و دوشیزه ی جوانی وارد شد .
قدش کمی بلندتر از قد متوسط بود و موهایی روشن و چشمانی آبی داشت که بر اثر گریه کردن همچون کاسه ای از خون، قرمز و سرخ فام شده بودند. صورتش رنگ پریده بود و لبانش نیز بسیار روشن و بدون رنگ می نمود.
ظاهرش از قیافه ی بانکداری که صبح هنگام در خیابان بیکر دیده بودم بسیار غمگین تر بود.

مستقیماً به پیش آمد و به سمت عمویش رفت و گفت:
- آیا شما دستور دادید که آرتور را آزاد کنند یا هنوز خیر ؟
- نه. نه دخترم. پلیس باید از بی گناهی او مطمئن شود .
- اما من مطمئنم که او کار بدی انجام نداده است.
- پس اگر بیگناه است، چرا حرفی نمی زند و ساکت مانده ؟
- چه کسی میداند؟ شاید از شک و تردیدی که شما به او کرده اید دلخور و عصبانی است .
- چگونه میتوانم به اینکه او تاج را در دستانش داشته فکر نکنم ؟
- آه خدای من. اما او تنها برای دیدن، آنرا برداشته است. به من اعتماد کنید، او بیگناه است. این بسیار دهشتناک و هول انگیز است که آرتور عزیزمان در زندان باشد.
- دخترکم مری، تا زمانی که الماسها پیدا نشده است، نمیتوانم او را آزاد کنم. من کاراگاهی را از لندن آورده ام تا به ما در حل این معما کمک کند.
و در حالی که به من نگاه می کرد گفت: ایشان هستند ؟
- نه خیر. این آقا دوستشان هستند. او از ما خواست که تنهایش بگذاریم و حالا در راه کناری بیرون از خانه مشغول است.
- در راه کناری؟ به امید یافتن چه چیز بدانجا رفته است ؟
و در حالی که هلمز وارد شد ادامه داد: آه. فکر میکنم ایشان هستند. آقا امیدوارم که شما بی گناهی عموزاده ام را اثبات کنید
- من نیز با شما هم عقیده ام. باید بیگناهی آرتور را ثابت کنیم! مطمئناً شما دوشیزه مری هولدر هستید. میتوانم از شما چند سوال بپرسم؟
- اگر این سوالات کمکی به حل این معما می کنند، خواهش می کنم بفرمایید .
- شما دیشب صدایی نشنیدید؟
- نه هیچ صدایی نشنیدم تا اینکه از صدای فریادهای عمویم از خواب پریدم .
- شما تمامی دربها و پنجره ها را دیشب بستید و قفل کردید ؟
- بلی
- آیا تمام آنها امروز صبح نیز بسته بودند ؟
- بلی
- آیا شما خدمتکاری در خانه دارید که دوست پسری دارد؟ به گمانم شما به عمویتان گفته اید که دیشب برای دیدن دوستش به بیرون از خانه رفته؟
- بله، لوسی پر. ممکن است که او صحبت های عمو را پیرامون تاج شنیده باشد .
- منظورتان این است که از خانه خارج شده و در این باره با دوستش صحبت کرده و با هم نقشه ی دزدیدن تاج را کشیده اند ؟
در همین حین بانکدار فریاد کشید و گفت: اما من به شما گفتم که تاج را در دستان آرتور دیدم.
و هلمز پاسخ داد: آقای هولدر کمی صبر پیشه کنید. ما باید به این موضوع نیز بپردازیم. دوشیزه هولدر آیا شما دخترک خدمتکار را دیدید که از درب پشتی آشپزخانه وارد شود؟
-بله. من رفته بودم تا درب آنجا را بررسی کنم که او وارد شد. همچنین در تاریکی مردی را نیز بیرون از ساختمان دیدم .
- آیا آن مرد را می شناسید ؟
- بله البته. او برایمان سبزیجات می آورد و اسمش فرانسیس پراسپر است .
- و دیشب در سمت چپ درب ایستاده بود ؟
- بله. دقیقاً همانجا بود .
- فرانسیس یکی از پاهایش چوبی است ؟
ترس و دلهره ای در چشمان دخترک ظاهر شد، لبخندی زد و گفت: شما چطور تمام این موارد را می دانید؟
اما هیچ لبخندی در صورت لاغر هلمز ظاهر نشد.
هلمز گفت: همین حالا می بایست به طبقه ی بالا برویم. مایلم که دوباره نگاهی به بیرون خانه بیاندازم. شاید بهتر است که پنجره های طبقه ی پایین را پیش از هر کار دیگری بررسی کنم.
او به سرعت چرخی زد و پنجره ها را یک به یک وارسی کرد، فقط کنار پنجره ی بزرگی که از هال به راه کناری ساختمان مشرف بود اندکی صبر کرد. پنجره را گشود و با دقت بیشتری به مشاهده و آزمایش پرداخت. و عاقبت گفت:حالا بهتر است که به طبقه ی بالا برویم.
اتاق رختکن تا حدودی کوچک و نقلی بود و تنها یک میز توالت، یک آینه ی بزرگ و فرشی خاکستری رنگ به همراه کمدی دیواری آنجا بود. در ابتدا هلمز به سمت کمد رفت و با دقت زیاد به قفل نگاه کرد . پرسید:با کدامین کلید درب کمد گشوده شده است؟
- همان کلید اتاق نشیمن که پسرم درباره اش صحبت کرده بود .
- آنرا اینجا دارید ؟
- همانی است که بر روی میز است .
شرلوک هلمز به سرعت آنرا برداشت و درب کمد را گشود.
- قفل آرامی است. جای تعجب نیست که هنگام باز شدن، شما را بیدار نکرده است. اگر اشتباه نکرده باشم تاج درون این کیف است. بیایید نگاهی به آن بیفکنیم.
سپس هلمز کیف را گشود و آن جواهر بی نظیر را برداشت. تاج بسیار زیبایی بود و با مهارت فوق العاده ای بر رویش کار شده بود.
سی و شش قطعه سنگ جواهر، زیباترین جواهری را شکل میداد که تاکنون دیده بودم. در یک سمت تاج خمی ایجاد شده بود و یکی از لبه هایش نیز شکسته شده بود و گوشه ای از آن هم با سه قطعه الماس کنده شده بود.
- آقای هولدر حالا از شما می خواهم که گوشه ی سالم دیگر تاج را بشکنید !
بانکدار یک قدم به عقب رفت و گفت: فکر چنین کاری را هم نخواهم کرد، چه برسد به انجامش.
-" پس چاره ای نیست جز آنکه خود این کار را انجام دهم" به ناگاه هلمز با تمام توان سعی در شکستن گوشه ی دیگر کرد، اما تلاش هایش هیچ نتیجه ای در پی نداشت. آنگاه گفت: فکر می کنم با وجود چنین انگشتان قوی و نیرومندی توانسته باشم قدری آن را جابجا کنم. یک مرد معمولی هرگز نمی تواند چنین کاری انجام دهد.
و ادامه داد: حال اگر من آنرا بشکنم، آقای هولدر به نظر شما چه صدایی ایجاد خواهد شد؟ بله صدایی مانند شلیک اسلحه. و آیا این شما نبودید که به من گفتید که این اتفاق فقط چند پا آن طرف تر از تختخواب تان رخ داده و شما هم چیزی نشنیده ای؟
- نمیدانم چه بگویم !
- آیا زمانی که پسرتان را دیدید کفشی به پا داشت ؟
-نه. او تنها یکلباس و شلوار به تن داشت .
- متشکرم. به گمانم خیلی خوش شانس هستیم. و اگر نتوانیم این مسئله را حل کنیم خطایی نابخشودنی انجام داده ایم. با اجازه ی شما، آقای هولدر دوباره باید به بیرون از ساختمان بروم.
و هلمز به تنهایی رفت تا نگاهی به بیرون بیاندازد و توضیح داد که بهتر است بقیه در خانه بمانند تا با ایجاد جای پاهای اضافی کار او دشوارتر نشود. او برای حدود یک ساعت یا بیشتر در بیرون ساختمان مشغول مشاهده بود. و هنگامی که بازگشت گفت:
آقای هولدر، فکر می کنم حالا همه چیز را دیده ام و تنها می خواهم به دفتر خودم در خیابان بیکر برگردم .
- اما آقای هلمز بر سر الماس ها چه آمده؟ آنها کجا هستند ؟
- من چیزی نمیدانم .
بانکدار فریادکشان گفت: آیا می توانم امیدوار باشم که دوباره آنها را ببینم؟ و نیز پسرم آرتور را؟ آیا می توانید چراغ امیدی را در درون تاریکم روشن کنید؟
- عقیده ی من عوض نشده است .
- پس دیشب در این خانه چه گذشته است؟
- اگر شما فردا صبح بین ساعت نه تا ده، به دفترم بیایید سعی می کنم که همه چیز را برایتان به روشنی شرح دهم و یک نکته دیگر، آیا اجازه دارم که هرکار ممکنی را برای بدست آوردن الماسها انجام دهم و آیا دست من در مخارج مادی باز است؟
- تمام هزینه ها را برای بازپس گرفتن الماسها با جان و دل قبول می کنم.
- بسیار خوب است. خدانگهدار آقای هولدر، و یک سوال دیگر، آیا می توانم یک مرتبه ی دیگر قبل از غروب به اینجا بیایم ؟

شرلوک هلمز و تاج الماس(قسمت اول)

فصل نخست – مشکل بانکدار
همانطور که صبح هنگام کنار پنجره ایستاده بودم و به خیابان بیکر نگاه می کردم، گفتم:
هلمز، مرد دیوانه ای در خیابان است و از اینکه خویشانش به او اجازه داده اند خانه را به تنهایی ترک کند ناراحت به نظر می رسد.
دوستم هلمز از صندلی راحتی اش برخواست و از بالای شانه هایم به بیرون نظری افکند. یک صبح سرد فوریه بود و برفهای زیاد شب گذشته که بر زمین نشسته بودند در زیر انوار کم رمق آفتاب زمستانی چشمک زنان می درخشیدند.
مرد حدوداً پنجاه ساله، بلند قامت و اندکی فربه بود و لباسهایی شیک و گرانقیمت به تن داشت. اما رفتارش برازنده ی لباسهایش نبود؛ در حالی که از عرض خیابان عبور می کرد، دستهایش را در هوا حرکت می داد و سرش را به این سو و آن سو می چرخاند.
- موضوع از چه قرار است هلمز؟ آیا او به دنبال پلاک خانه ای است ؟
و هلمز پاسخ دا:د واتسون عزیز، مطمئنم که میهمان تازه ی ماست!
- منظورت این است که بدین جا می آید ؟
- به گمانم قصد دارد که با من صحبت کند. هاها !
در همین حال مرد با شتاب به سمت خانه آمد و با شدت زنگ درب را به صدا درآورد.
تنها چند لحظه بعد، او در اتاق همراه ما بود. به تندی نفس نفس میزد و دستانش را همچنان در هوا می چرخاند. هنگامیکه ناراحتی را در چشمانش دیدیم، لبخند صورت هایمان نیز رخت بربست و محو شد.
برای مدتی توان صحبت نداشت. بدنش از سمتی به سمتی دیگر حرکت می کرد و موهای سرش را همچون دیوانگان می کشید.
شرلوک هلمز، او را به آرامی بر صندلی نشاند و گفت:
مگر نه این است که برای تعریف داستان تان بدین جا آمده اید؟ پس لطفاً تا وقتی که آرام نشده اید لب به سخن نگشایید و این مشکل را تا بهبودی حالتان مطرح نکنید.
مرد به آرامی در جایش نشست و تا نفس نفس زدن هایش بند آید بدون هیچ کلامی همان طور باقی ماند. سپس رو به ما کرد و گفت:
بی شک مرا دیوانه یا مجنون می پندارید. مشکلی که بر من حادث شده، خود برای دیوانه شدن کافی است. توانایی ایستادگی در مقابل شرمساری از حرف مردم، که تا کنون آنرا تجربه نکرده ام، و یا حتی کنار آمدن با مشکلات خانوادگی را در خود می بینم اما این بار، این دو با هم همراه شده اند و در موقعیتی طاقت فرسا، تمام توان مرا ربوده اند و مقدمات نابودی و فلاکتم را مهیا ساخته اند.
از این گذشته اگر شما راه حلی بر این معضل نیابید، دیگر من تنها نیستم و افراد سرشناس مملکتی نیز بی تردید در چنین گودال تاریک جان کاهی همراهم خواهند شد.
هلمز گفت: آرام باشید آقا. شما که هستید و برشما چه رفته است؟
و مرد پاسخ داد: نام من احتمالاً برایتان آشنا خواهد بود. من آلکساند هولدر، از بانک اعتباری هولدر و استیونسن در خیابان تردنیدل هستم.
نام او کاملاً برای ما شناخته شده بود. آقای هولدر شریک سابق دومین بانک تجاری بزرگ لندن بود. واقعاً چه بر این مرد رفته که چنین روزگار تلخ و اسفباری را می گذراند و چنین شکننده راه زندگی را در پیش گرفته و رو به ما آورده؟
تا او خود را برای تعریف داستانش آماده کند، اندکی صبر کردیم.
- آقایان، وقت طلاست. هنگامیکه پلیس استفاده از کمک و همیاری شما را به من پیشنهاد کرد حتی یک دقیقه را نیز از دست ندادم . با وجود برف زمین و کندی حرکت کالسکه ها به ناچار از ایستگاه مترو تا اینجا را دویدم. اکنون نیز که حالم بهتر شده قصد دارم که تمام زوایای پیدا و پنهان ماجرا را در آن حد که می دانم برایتان بازگو کنم.
و او شروع به صحبت کرد:
دیروز صبح در دفتر کارم در بانک نشسته بودم که کارت شخصی را که تقاضای ملاقات داشت برایم آوردند. پس از خواندن نام او، دریافتم که از مهمترین افراد انگلستان است، پس سریعاً او را به نزد خود خواندم.
آن مرد رو به من کرد و گفت: آقای هولدر، شنیده ام که شما وام می دهید.
- بله، بانک در صورتی که از بازگشت پول مطمئن باشد، وام خواهد داد.
- من سریعاً به پنجاه هزار پوند نیازمندم. البته اگر بخواهم چنین پولی را می توانم از دوستانم بگیرم، اما بیشتر ترجیح می دهم همچون یک مسئله کاری و تجاری با آن برخورد کنم و آن را از شما قرض کنم.
- آیا می توانم بدانم که این مبلغ را برای چه مدت میخواهید ؟
- دوشنبه ی آینده مقدار هنگفتی پول بدستم می رسد. مسلماً تمام پولتان را در همان زمان پرداخت خواهم کرد. اما بسیار حیاتی است که اکنون این پول را دریافت کنم.
- مایه ی امتنان و خوشحالی بود که میتوانستم این پول را از حساب شخصی ام به شما تقدیم کنم، اما چه کنم که این میزان بس زیاد است و چاره ای جز پرداخت توسط بانک نیست؛ که در این صورت تقاضا دارم چیزی را که هم تراز و هم سنگ این مبلغ، ارزشمند باشد به عنوان ودیعه نزد بانک بگذارید.
- البته
و در این هنگام کیف چرمی سیاهی را بلند کرد و روی میز گذاشت و ادامه داد:
مطمئنم که درباره ی تاج الماس شنیده اید.
- تاج الماس از با ارزشترین دارائیهای ملی است.
- بله، دقیقاً
و در همین حال درب کیف را گشود و بر روی پارچه ی صورتی داخل آن یک قطعه ی بی نظیر جواهر آرمیده بود.
آن مرد ادامه داد:
سی و نه قطعه الماس بسیار بزرگ و طلای بسیار گران قیمت بدنه ی تاج. من این اثر هنری برجسته را به شما می دهم.
و من کیف را برداشتم و با شک و تردید به آن مرد سرشناس نگریستم. او دوباره ادامه داد :

فکر می کنید کار درستی است که این تاج را به شما دهم؟ بدون تردید تاج فقط چهار روز نزد شما خواهد ماند. تنها چیزی که از شما می خواهم این است که این موضوع، همچون راز سر به مهری بین خودمان باقی بماند و از تاج به بهترین و شایسته ترین وجه ممکن مراقبت کنید زیرا که صبح دوشنبه برای پس گرفتن آن مجدداً مزاحمتان خواهم شد.

آن مرد هنگام رفتن عصبی و نگران به نظر می رسید، من نیز مبلغ درخواستی اش را که پنجاه هزار پوند بود به صورت اسکناس تهیه کردم و به وی پرداختم. هنگامی که دوباره تنها شدم، به اندیشه فرو رفتم و از مسئولیت خطیری که قبول کرده بودم نگران شدم. این تاج سرمایه ای ملی است که به تمام مردم انگلستان تعلق دارد. من آنرا درون جعبه ای مخصوص در دفترم قرار دادم و به کار مشغول شدم.
عصر هنگام، موقع تعطیلی، به دلیل وجود سابقه ی قبلی دستبرد، عاقلانه ندیدم که آن تاج با ارزش را در بانک بگذارم. پس کالسکه ای گرفتم و آنرا با خود به خانه بردم. در تمام طول راه، لحظه ای نبود که از هراس حادثه ای ناگوار، نفسم به شماره نیفتد. تا اینکه بالاخره به خیابان استرتهام و خانه رسیدیم. بلافاصله به طبقه ی بالا رفته و آنرا درون کمد دیواری اتاق رخت کنم مخفی کردم.
آقای هلمز، من دو خدمتکار مرد دارم که هر دو شبها را بیرون از خانه می گذرانند و از این بابت هیچ جای نگرانی نیست. همچنین سه خدمتکار زن نیز در خانه ام مشغول به کار هستند که هر سه وظایفشان را به نحو احسن انجام می دهند و سالهاست که در این خانه مشغولند.
به تازگی خدمتکار زن دیگری نیز به نام لوسی پر به استخدامم درآمده است که به نظر شخص خوبی است و همیشه کارهایش را به درستی انجام می دهد. او دختری زیبا روست که هواخواهان بسیار دارد و البته از این لحاظ هیچ مشکلی وجود ندارد، چرا که ما همه معتقدیم که او دختر خوبی است.
من خانواده ی کوچکی دارم. همسرم چند سال پیش درگذشت و من و یگانه پسرم، آرتور را تنها گذاشت. آرتور تمام زندگی من است. او اخیراً بسیار دردسرآفرین و مشکل ساز شده که از این بابت تمام تقصیرات متوجه من است. زیرا هنگامی که همسرم ما دو نفر را ترک گفت، هرچه در توان داشتم برای رفاه و آسایش آرتور کردم و تمام خواسته هایش را برآوردم و شاید این بزرگترین اشتباه من بود.
دوست داشتم که او نیز با من در بانک مشغول شود، اما متاسفانه او هیچ تمایلی به تجارت ندارد. وقتی که جوان بود به عضویت کلوپی درآمد و همانجا با تعدادی از مردان ثروتمند دوست شد. مردانی که عاداتی پرهزینه و گران قیمت داشتند.
آری از آن به بعد بود که او نیز شروع به باختن پول در قمار، بازی ورق و مسابقات اسبدوانی کرد و دائماً برای قرض کردن به نزدم می آمد. بارها تلاش کردم تا او را از این دوستان جدید دور کنم و او را مجبور به ترک کردن کلوپ کردم که هر بار یکی از آنها به نام سر جرج برنول مانع می شد و تمام نقشه هایم را نقش برآب می کرد.
سر جرج مرتباً به خانه ی ما رفت و آمد دارد. از تمایل آرتور به او هیچ شگفت زده نخواهم شد، زیرا که او در هر کاری دستی دارد و در هر جایی حضوری. از آن گذشته، مصاحب خوبی است و چهره و اندامی برازنده و نیکو دارد. با این همه هرگز نتوانست در درون قلبم همچون آرتور جایی بگشاید. درست مثل مری کوچکم. او نیز همچون من به این مرد می اندیشد.
آه، راستی. مری برادرزاده ی من است، اما همچون دخترم او را دوست می دارم. پس از آنکه پنج سال پیش برادرم جان باخت، او به نزد ما آمد و از آن زمان تاکنون با ما زندگی میکند. او شیرین، دوست داشتنی و زیباست و خانه داری میکند. نمیدانم اگر او نبود، چه میکردم.
تنها در یک مورد است که با خواست قلبی من مخالف است. دو مرتبه آرتور از او تقاضای ازدواج کرد و هر دو بار او نپذیرفت.
آرتور او را بسیار دوست می دارد و او را ملکه زندگی خود می پندارد. اما این ازدواج هرگز سرنگرفت، ازدواجی که به نظرم می توانست پسرم را از این منجلاب بدبختی قمار، نجات بخشد. اما به هرحال دیگر برای این حرفها خیلی دیر شده است!
آقای هلمز، اکنون شما از خانه و خانواده و اطرفیان من به خوبی مطلعید. حالا می خواهم ادامه ی این داستان غم انگیز و اسف بار را برایتان نقل کنم:
همان شب، هنگامی که در حال صرف قهوه ی بعد از شام بودیم، من، مری و آرتور را از وجود تاج باارزش باخبر کردم. با این حال نام آن شخص را به آنها نگفتم و تمام تلاشهایشان برای دیدن تاج را بی نتیجه گذاشتم. لوسی پر برایمان قهوه آورد و اتاق را ترک کرد اما آقایان هیچ مطمئن نیستم که آیا درب اتاق بسته بود یا خیر.
آرتور پرسید: پدر آنرا کجا مخفی کرده اید؟
- در کمد دیواری اتاق رختکن.
- امیدوارم که امشب هیچ سارقی به این خانه نیاید.
- البته درب کمد را قفل کرده ام و جای هیچ نگرانی نیست.
- اما کلیدهای کمد های دیگر می توانند قفل را بگشایند. هنوز یادم است که در زمان کودکی همیشه با کمک کلید کمد اتاق نشیمن درب آنرا می گشودم.
آن شب آرتور مرا تا اتاق همراهی کرد و در حالی که چشمانش از شرم بر زمین افتاده بودند گفت:
پدر آیا امکان دارد که دویست پوند به من قرض دهید ؟
- نه، نمیشود. تاکنون نیز با تو بسیار بخشنده و دست و دل باز بوده ام
- البته که بوده اید اما من به این پول نیاز مبرم دارم و باید آنرا پس دهم؛ وگرنه مرا از کلوپ اخراج می کنند و هرگز نمیتوان به آنجا برگردم.
- اینکه بسیار خوب است.
-بله، اما مسلماً شما مایل نیستید که من آنجا را با شرمساری و شرمندگی ترک کنم. به هیچ وجه توان تحمل چنین وضعی را ندارم و هرطور که شده این مبلغ را به هر شکل ممکن تهیه می کنم. اگر شما هم آنرا به من ندهید، ناچاراً می بایست به راه دیگری متوسل شوم.
از اینکه در یک ماه گذشته برای بار سومی بود که برای قرض کردن پول نزدم می آمد بسیار عصبی و ناراحت شده بودم و به همین جهت بر سرش فریاد برآوردم و با صدای بلند گفتم:
یک پول سیاه هم به تو نخواهم داد.
و آرتور برگشت و به اتاق خود رفت.
پس از رفتن او، به سرغ کمد رفتم و آنرا گشودم و برای بار دیگر تاج را وارسی کردم و هنگامی که از سلامتی آن مطمئن شدم درب کمد را بسته و قفل کردم. سپس به تمام درب ها و پنجره های ساختمان سرکشیدم تا از بسته و قفل بودن آنها نیز اطمینان حاصل کنم. البته همیشه این وظیفه بر عهده ی مری بود. آن هنگام که به طبقه ی پایین آمدم، مری را کنار پنجره ی هال دیدم.
وقتی که به او نزدیک تر شدم، او پنجره را بست و قفل کرد.