شگفتی های آفرینش

شگفتی های آفرینش

ابن ابى لیلی، که یکى از دوستان امام جعفر صادق علیه السلام است حکایت می نماید: روزى به همراه نعمان کوفى به محضر مبارک آن حضرت وارد شدیم، حضرت به من فرمود: این شخص کیست؟

عرض کردم: مردى از اهالى کوفه به نام نعمان می باشد که صاحب راى و داراى نفوذ کلام است.

حضرت فرمود: آیا همان کسى است که با راى و نظریه خود، چیزها را با یکدیگر قیاس می کند؟

عرض کردم: بلى.

پس حضرت به او خطاب نمود و فرمود: اى نعمان! آیا می توانى سرت را با سایر اعضاء بدن خود قیاس نمائى؟

نعمان پاسخ داد: خیر.

حضرت فرمود: کار خوبى نمی کنى و سپس افزود: آیا میشناسى کلمه اى را که اوّلش کفر و آخرش ایمان باشد؟

جواب گفت: خیر.

امام علیه السلام پرسید: آیا نسبت به شورى آب چشم و تلخى مایع چسبناک گوش و رطوبت حلقوم و بی­ مزه بودن آب دهان شناختى دارى؟

اظهار داشت: خیر.

ابن ابى لیلى می ­گوید: من به حضور آن حضرت عرضه داشتم: فدایت شوم، شما خود، پاسخ آنها را براى ما بیان فرما تا بهره ­مند گردیم.

بنابراین حضرت صادق علیه السلام در جواب فرمود: همانا خداوند متعال چشم انسان را از پیه و چربى آفریده است و چنانچه آن مایع شور مزه در آن نمی­ بود، پیه­ ها زود فاسد می شد و همچنین خاصیت دیگر آن این است که اگر چیزى در چشم برود به وسیله شورى آب آن نابود می شود و آسیبى به چشم نمی ­رسد.

خداوند در گوش، تلخى قرار داد تا آنکه مانع از ورود حشرات و خزندگان به مغز سر انسان باشد. و بی مزه بودن آب دهان موجب فهمیدن مزه اشیاء خواهد بود و نیز به وسیله رطوبت حلق به آسانى اخلاط سر و سینه خارج می ­گردد.

و امّا آن کلمه ­اى که اوّلش کفر و آخرش ایمان می ­باشد: جمله (لا إله إلا اللّه) است، که اوّل آن (لا اله) یعنى: هیچ خدائى و خالقى وجود ندارد و آخرش (الا اللّه) است یعنى: مگر خداى یکتا و بی همتا.

منبع: سایت شهید آوینی