زبان حال نجاسات

زبان حال نجاسات

شیخ ابوسعید ابوالخیر، با مریدان از جایى می ‏گذشت. چاه خانه‏ اى را تخلیه می کردند. کارگران با مشک و خیک، نجاسات را از اعماق چاه بیرون می ‏کشیدند و در گوشه‏ اى می ریختند. شاگردان شیخ، خود را کنار می کشیدند و لباس خود را جمع می کردند که مبادا، به نجاست آلوده شوند و به سرعت از آنجا می گریختند.

ابوسعید آنان را صدا زد و گفت: بایستید تا بگویم این نجاسات، به زبان حال، با ما چه می گویند. می گویند: ما همان طعام‏ هاى خوشبو و خوش ­طعمیم که شما دیروز، ما را به قیمت­ هاى گزاف می ‏خریدید و از بهر ما جان و مال خود را نثار می کردید و هر سختى و مشقتى را در راه به دست آوردن ما تحمل می ‏کردید. ما را که طعام‏هایى خوش طعم و بو بودیم، به خانه ­هایتان آوردید و به یک شب که با شما هم­ صحبت و همنشین شدیم، به رنگ و بوى شما درآمدیم. حال از ما می ‏گریزید؟! بر ما است که از شما بگریزیم.