ریاکاری

ریاکاری

زاهدنمایى مهمان پادشاه شد، وقتى که غذا آوردند، کمتر از معمول و عادت خود از آن خورد و هنگامى که مشغول نماز شد، بیش از معمول و عادت خود، نمازش را طول داد، تا بر گمان نیکى شاه به او بیفزاید.

هنگامى که به خانه ­اش بازگشت، سفره غذا خواست تا غذا بخورد.

پسرش که جوانى هوشمند بود از روى تیزهوشى به ریاکارى پدر پى برد و به او رو کرد و گفت: مگر در نزد شاه غذا نخوردى؟

زاهدنما پاسخ داد: در حضور شاه چیزى نخوردم که روزى به کار آید. یعنى همین کم خورى من موجب موقعیت من نزد شاه گردد و روزى از همین موقعیت بهره گیرم.

پسر هوشمند به او گفت: بنابراین نمازت را نیز قضا کن که نمازى نخواندى تا به کار آید.

حکایت­هایی از سعدی