دزدِ جوانمردی

دزدِ جوانمردی

اسب سواری، مرد چلاق و افلیجی را سر راه خود دید که از او کمک می­ خواست. مرد سوار دلش به حال او سوخت. از اسب پیاده شد و او را از جا بلند کرد و روی اسب گذاشت تا او را به مقصد برساند.

مرد چاق وقتی بر اسب سوار شد، دهنه اسب را کشید و گفت: اسب را بردم و با اسب گریخت.

اما پیش از آنکه دور شود صاحب اسب داد زد: تو تنها اسب را نبردی، جوانمردی را هم بردی. اسب مال تو اما گوش کن ببین چه می ­گویم.

مرد چلاق اسب را نگه داشت.

مرد سوار گفت: هرگز به هیچ کس نگو چگونه اسب را به دست آوردی، زیرا می­ ترسم که دیگر هیچ سواری به پیاده­ ای رحم نکند.