خدایا چرا من؟

خدایا چرا من؟

گاهی اوقات ما انسانها وقتی شاد هستیم و به موفقیت می ­رسیم، معتقدیم استحقاق پیروزی را داشته­ ایم و تلاش­های خودمان به نتیجه رسیده است اما وقتی شکست می­ خوریم یا به مشکلی بر می ­خوریم که خودمان قادر به حل آن نیستیم به یاد خدا می ­افتیم و همه چیز را در دست او می ­بینیم و از خدا می­ پرسیم چرا شکست خوردم؟ چرا چیزی که می­ خواستم نشد؟ و چرا این اتفاق افتاد و چرا برای من؟ اگر این موارد برای شما هم اتفاق افتاده است بهتر است مطلب را بخوانید.

آرتور اشی قهرمان افسانه­ ای تنیس ویمبلدون به خاطر خون آلوده ­ای که در جریان یک عمل جراحی در سال ۱۹۸۳ دریافت کرد، به بیماری ایدز مبتلا شد و در بستر مرگ افتاد. او از سراسر دنیا نامه­ هایی از طرفدارانش دریافت کرد. یکی از طرفدارانش نوشته بود: چرا خدا تو را برای چنین بیماری انتخاب کرد؟

او در جواب گفت در دنیا ۵۰ میلیون کودک بازی تنیس را آغاز می ­کنند، ۵ میلیون نفر یاد می­ گیرند که چگونه تنیس بازی کنند، ۵۰۰ هزار نفر تنیس را در سطح حرفه­ ای یاد می ­گیرند، ۵۰ هزار نفر پا به مسابقات می­ گذارند، ۵ هزار نفر سرشناس می­ شوند، ۵۰ نفر به مسابقات ویمبلدون راه پیدا می کنند، ۴ نفر به نیمه نهایی می ­رسند و ۲ نفر به فینال و آن هنگام که جام قهرمانی را روی دستانم گرفته بودم، هرگز نگفتم خدایا چرا من؟ و امروز هم که از این بیماری رنج می­ کشم نیز نمی­ گویم، خدایا چرا من؟

وقتی پاسخ نامه به دست گیرنده رسید او با عجله نامه را باز کرد اما پس از خواندن نامه، ساعتها از جای خود بلند نشد. زیرا فهمید باید تغییری بنیادین در نگرش خود بدهد.