به اندازه فاصله زانو تا زمین

به اندازه فاصله زانو تا زمین

روزی دو مرد جوان نزد استادی آمدند و از او پرسیدند : فاصله بین دچار یک مشکل شدن تا راه حل یافتن برای حل مشکل چقدر است ؟

استاد اندکی تامل کرد و گفت : فاصله مشکل یک فرد و راه نجات او از آن مشکل برای هر شخصی به اندازه فاصله زانوی او تا زمین است . آن دو مرد جوان گیج و آشفته از نزد او بیرون آمدند و در بیرون مدرسه با هم به بحث و جدل پرداختند . اولی گفت :

من مطمئنم منظور استاد معرفت این بوده است که باید به جای روی زمین نشستن از جا برخاست و شخصا برای مشکل راه حلی پیدا کرد . با یک جا نشینی و زانوی غم در آغوش گرفتن هیچ مشکلی حل نمی شود.  

دومی کمی فکر کرد و گفت : اما اندرزهای پیران معرفت معمولا بار معنایی عمیق تری دارند و به این راحتی قابل بیان نیستند . آنچه تو می گویی هزاران سال است که بر زبان همه جاری است و همه آن را می دانند . استاد منظور دیگری داشت.

آن دو تصمیم گرفتن نزد استاد باز گردند و از خود او معنای جمله اش را بپرسند . استاد با دیدن مجدد دو جوان لبخندی زد و گفت :

وقتی یک انسان دچار مشکل می شود . باید ابتدا خود را به نقطه صفر برساند . نقطه صفر وقتی است که انسان در مقابل کائنات و خالق هستی زانو می زند و از او مدد می جوید .  بعد از این نقطه صفر است که فرد می تواند بر پا خیزد و با اعتماد به همراهی کائنات دست به عمل زند .

بدون این اعتماد و توکل برای هیچ مشکلی راه حل پیدا نخواهد شد . باز هم می گویم... فاصله بین مشکلی که یک انسان دارد با راه چاره او ، فاصله بین زانوی او و زمینی است که بر آن ایستاده است .