وبلاگ سید محمد جواد حسینی

داستان های جالب _حکایت های جذاب_بیوگرافی اینستاگرام.تلگرام

وبلاگ سید محمد جواد حسینی

داستان های جالب _حکایت های جذاب_بیوگرافی اینستاگرام.تلگرام

درباره من

بـه نـام خداوند بخشنده و مـهربان هــرگونه بــرداشت یا رونوشت از نوشته های شخصی سایت ممـــــنوع می باشد. گریزانم از این مردم که با من همدم و یکرنگ هستند ولی در باطن از فرط حقارت به دامانم دو سد پیرانه بستند از این مردم که تا شعرم شنیدند به رویم چون گلی خوشبو شکفتند ولی آن دم که در خلوت نشستند مرا دیوانه ای بدنام گفتند..! "به قلم فروغ فرخزاد" سر آن ندارد امشب که برآید آفتابی چه خیال‌ها گذر کرد و گذر نکرد خوابی دیر ماندی ای صبح که جان من برآمد بزه کردی و نکردند مؤذنان ثوابی "به قلم ســعدی" اندک اندک جمع مستان می‌رسند اندک اندک می پرستان می‌رسند اندک اندک زین جهان هست و نیست نیستان رفتند و هستان می‌رسند "به قــــلم مـولانــا" دل از من برد و روی از من نهان کرد خدا را با که این بازی توان کرد شب تنهاییم در قصد جان بود خیالش لطف‌های بی‌کران کرد "به قلم حــافـظ" تا کی غمِ آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه پر کن قدح باده، که معلومم نیست کاین دم که فرو برم بر آرم یا نه "به قــلم خــیام" تا کی به تمنای وصال تو یگانه اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه خواهد به سر آید، شب هجران تو یانه ای تیر غمت را دل عشاق نشانه "به قلم شیخ بهایی" ای گل تازه که بویی ز وفا نیست ترا خبر از سرزنش خار جفا نیست ترا ما اسیر غم و اصلا غم ما نیست ترا با اسیر غم خود رحم چرا نیست ترا "به قلم وحشی بافقی" باز آ باز آ هر آنچه هستی باز آ گر کافر و گبر و بت‌پرستی باز آ این درگه ما درگه نومیدی نیست صد بار اگر توبه شکستی باز آ "به قلم ابوسعید ابوالخیر" ز دست رفت مرا بی تو روزگار دریغ چه یک دریغ که هر دم هزاربار دریغ به هرچه درنگرم بی تو صد هزار افسوس به هر نفس که زنم بی تو صد هزار دریغ "به قلم عطار" جانا به غریبستان چندین بنماند کس باز آی که در غربت قدر تو نداند کس صد نامه فرستادم یک نامهٔ تو نامد گویی خبر عاشق هرگز نرساند کس "به قلم انوری" دلبرا، در دل سخت تو وفا نیست چرا؟ کافران را دل نرمست و ترا نیست چرا؟ هر که قتلی بکند کشته بهایی بدهد تو مرا کشتی و امید بها نیست چرا؟ "به قلم اوحدی مراغه ای" سه درد آمو بجانم هر سه یکبار غریبی و اسیری و غم یار غریبی و اسیری چاره دیره غم یار و غم یار و غم یار "به قلم باباطاهر" ای داده غمت بباد جانم چو شمع تا کی ز غمت اشک فشانم چون شمع؟ گر می‌کشی‌ام بکش که خود را همگی من با تو نهاده، در میانم چون شمع "به قلم سلمان ساوجی" ای کرده دلم سوختهٔ درد جدایی از محنت تو نیست مرا روی رهایی من بی‌تو همی هیچ ندانم که کجایم ای از بر من دور ندانم که کجایی "به قلم سنایی" ای آنکه طلب کار خدایی به خود آ از خود بطلب کز تو خدا نیست جدا اول به خود آ چون به خود آیی به خدا اقرار بیاری به خدایی خدا "به قلم شاه نعمت الله ولی" در زیر فلک نالهٔ ما بی اثر است بی دردان را ز درد ما کی خبر است؟ از تنگی جا، ذوق اسیری دارم کز حلقهٔ دام، کلبه ام تنگ تر است "به قلم حزینی لاهیجی" مردم از درد و نمی آیی به بالینم هنوز مرگ خود می‌بینم و رویت نمی بینم هنوز بر لب آمد جان و رفتند آشنایان از سرم شمع را نازم که می گرید به بالینم هنوز "به قلم رهی معیری" ای برده غمت شادی صد ساله ز دل هرگز نرود داغ تو چون لاله ز دل روزی که به دل داغ تو با خاک برم لاله ز گلم برآید و ناله ز دل "به قلم جامی" هرگز مباد آنکه بهشت آرزو کنم خود را به هیچ ، بهر چه بی آبرو کنم چندین هزار جان گرا میشود به باد گر من حدیث طرّه او مو به موکنم "به قلم عبدالقادر گیلانی" ای دوست غم تو سربه سر سوخت مرا چون شمع به بزم درد افروخت مرا من گریه و سوز دل نمی‌دانستم استاد تغافل تو آموخت مرا "به قلم خاقانی" با عشق تو در جهان غم نان که خورد؟ با درد تو اندیشه درمان که خورد؟ شاید پسرا که نانوایی نکنی چانها که برآمد از غمت نان که خورد؟ "به قلم ظهیر فاریابی" ادامه...

تقویم

آبان 1403

ش	ی	د	س	چ	پ	ج
			1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30

آمار : 1279836 بازدید Powered by Blogsky

رمان من ی پسرم3

بهار آب دهنش رو قورت داد ونگاهی به تایمر ماشین انداخت.ساعت00:00دقیقه یا به عبارتی همون 12 شب بود..!!!

به تابلو های کنار جاده نگاه کردم:

-به کاشان خوش آمدید...

رو به بهار گفتم:

-توی خود اصفهان زندگی میکنید دیگه؟

به آرومی گفت:

-آره

-الان کاشانیم..شهر گل وبلبل

لبخندی زد وگفت:

-خیلی کاشان رو دوست دارم..مخصوصا قمصرش رو

-منکه تا حالا نرفتم...ان شالله بعدا با همدیگه میریم

با لکنت پرسید:

-الان..تو...حالت...خوبه؟

-آره عزیزم...چطور مگه؟

بهار دستش رو روی دستم که روی دنده بود،گذاشت وگفت:

-یعنی مهیار دروغ گفت؟

-می خواست باهات شوخی کنه..دیدی که ،با منم لج کرده بود...

نفسش رو باصدا بیرون داد وگفت:

-آخیش..راحت شدم

و با لحن مهربون تری گفت:

-ماهانی جونم؟

-جونم؟؟!!!

بهار-من خوابم میاد..خیلی

-چرا زودتر نگفتی؟برو راحت عقب بخواب

بهار-ازت میترسیدم

ماشین رو کنار جاده متوقف کردم وگفتم:

-خب...حالا برو بخواب

از بین دوتا صندلی جلو،هیکل ظریفش رو رد کرد وروی صندلی عقب دراز کشید وگفت:

-مرسی

به طرف جلو چرخیدم وگفتم:

-خوب بخوابی...

تقریبا ساعت4:30بود که وارد خود اصفهان شدم.واقعا خوابم می اومد.دیگه توان رانندگی نداشتم.به هتلی که جلوم بود نگاه کردم و واردش شدم.

-سلام

مرد جوونی پشت یه میز نشسته بود که با دیدنم لبخندی زد وگفت:

-سلام..امرتون؟

-یه اتاق میخواستم

چشمهاش رو ریز کرد وپرسید:

-تنهایید؟

-تقریبا

ابرویی بالا انداخت وگفت:

-یعنی چی؟

به بیرون اشاره کردم وگفتم:

-یه دختر بچه هم،همراهمه...

با بی خیالی گفت:

-متاسفم..اجازه ندارم بهتون اتاق بدم

«به درک»

-باشه..مرسی

اومدم از هتل خارج بشم که صدام زد:

-خانم..یه لحظه صبر کنید

به طرفش چرخیدم وگفتم:

-بله؟

یه جور خاصی سرتا پام رو نگاه کرد وگفت:

-اگه دختر خوبی باشی،شاید بتونم برات کاری کنم.

به چشمهاش زل زدم وبا انزجار گفتم:

-من توی خیابونم بخوابم،از آدم وقیحی مثل تو کمک نمیخوام...

وبا عصبانیت از هتل خارج شدم وسوار ماشینم شدم.سنگینی نگاهی رو حس کردم و به طرف هتل چرخیدم.دست به سینه وایساده بود درحالی که یه تای ابروش بالا بود،نگام میکرد.سوییچ رو چرخوندم پام رو محکم روی پدال گاز فشردم وباسرعت از اونجا دور شدم..داشتم همینطوری دور خودم میچرخیدم.خیلی هم خوابم می اومد که نمیتونستم حواسم رو جمع کنم.نگاهی به اطراف انداختم..هوا گرگ ومیش بود.کنار یه پارک نگه داشتم وقفل مرکزی رو زدم.سرم رو روی فرمون گذاشتم وچشمهام رو بستم..

با صدای جیغ بهار از جام پریدم:

-آخ جون...رسیدیم

-چته دختر؟زهرم ترکید...

در حالی که روی صندلی عقب بالا وپایین میپرید،داد زد:

-هورا...هورا..هورا...

دو طرف سرمو چسبیدم و گفتم:

-ساکت

از بین صندلی ها رد شد وکنارم وایساد و با خوشحالی گفت:

-مرسی ماهان جونم

ومحکم گونه امو بوسید

-خواهش میکنم خانمی

صدای معده ام بلند شده بود..با لودگی گفتم:

-من گشنمه

بهار-منم همینطور

به دوروبرم نگاه کردم.یه پارک بزرگ بود وچند تا خونه..روبروم هم یک فروشگاه بود

-بریم یه چیزی بخریم بخوریم

شالم رو مرتب کردم ودستی به موهام کشیدم.بدنم خشک شده بود.به زور از ماشین پیاده شدم.چشمم به بهار افتاد که داشت بهم میخندید.با اخم پرسیدم:

-چیه؟

بهار-شبیه پیرمردای1000ساله از ماشین پیاده شدی...!

-هرهرهر...راحت روی صندلی عقب دراز کشیدی،منم عین اوسگولا نشسته خوابیدم!!!

وارد فروشگاه شدیم..

فروشنده-سلام..صبح بخیر؛میتونم کمکتون کنم؟

-سلام..یخچال کدوم سمته؟

به سمت راستش اشاره کردوگفت:

-از این سمت

با لبخند ازش تشکر کردم وبه طرف یخچال راه افتادم

-با خامه ومربا چطوری بهاری؟

بهار-دوست دارم

یه بسته خامه ویه شیشه مربای توت فرنگی برداشتم.نگاهی به اطراف انداختم...

بهار-دنبال چی میگردی؟

-نمیشه که اینا رو بمالیم رو دستمون وبخوریمشون..نون تست میخوام..

چنان جیغی زد که سه متر پریدم بالا:

-اوناهاش...پیداش کردم

زیر لب گفتم:

-مرگ..دختره جیغ جیغو...قلبم افتاد کف پام..!

صدایی از پشت سرم گفت:

-اتفاقی افتاده خانم؟

به طرفش چرخیدم...همون فروشندهه بود..لبخند زورکی زدم وگفتم:

-نه...مرسی

بهار به سمتم اومد وگفت:

-دیگه هیچی نمیخوای؟

نگاهی به دستاش انداختم.دو تا بسته نون تست،یه بسته بزرگ پفک،یه ویفر،چند تا تی تاپ،دوتا بسته های بای،دوتا شیر کاکائو...

با تعجب گفتم:

-توچی؟می خوای مغازه رو برات بار بزنم؟

با پرروئی به سمت صندوق رفت وگفت:

-نه..همینا بسه...!

دنبالش رفتم و بهش کمک کردم تا همه وسایلو روی میز بذاره...پسره هم اومد و بسته بندیشون کرد.پولشو دادم وگفتم:

-ممنون...با اجازه...

با بهار تا ماشین مسابقه گذاشتیم...در ماشینو باز کردم وتوش ولو شدم.در حالی که نفس نفس میزدم گفتم:

-چقدر هوای اصفهان خوبه..!

بهار-آره..اشتهای آدمم باز میکنه..

نگاهی به پلاستیکی که مانی برامون گذاشته بود،انداختم.خدارو شکر،قاشق وچاقو برامون گذاشته بود...

نفس عمیقی کشیدم وگفتم:

-نمیدونستم اینقدر گشنه بودم

بهار-آره... منم همینطور...

نگاهی به اطراف انداختم وگفتم:

-خب...خونه تون کدوم وره؟

با دستپاچگی گفت:

-من از اینجا بلد نیستم...

-یعنی چی؟حالا ما چه کار کنیم؟مثلا از کجا بلدی؟

کمی فکر کرد وگفت:

-برو سی وسه پل...از اونجا بلدم

در حالی که ماشینو روشن میکردم،گفتم:

-من موندم تو چطور آدرس خونه تون رو بلدی،ولی یه شماره تلفن یادت نیست...

سرش رو تکون داد وگفت:

-سخت بودآخه...

-بی خیال...پیش به سوی سی وسه پل

با کلی پرس وجو،بالاخره زاینده رود وسی وسه پل رو پیدا کردیم.بهار با خوشحالی از ماشین پیاده شد وگفت:

-خیلی دوستت دارم ماهانی...ازت ممنونم...

-هنوز که به خونوادت نرسیدی..صبر کن،آخرش تشکر کن!

قیافه اش جدی شدو بادقت به اطراف نگاه کرد.بعد از چند دقیقه گفت:

-اونطرفه...فکرکنم

-پس سوار شو بریم

بهار-اگه اشتباه بودچی؟

-برمیگردیم،دوباره نگاه میکنی....اما من مطمئنم درسته

نگاهی به ساعتم انداختم.9صبح بود.گوشیمو برداشتم و رو به بهار گفتم:

-یه زنگ بزنم خونه...حتما تا الان نگران شدن...

شماره رو گرفتم چند لحظه بعد،صدای مضطرب مانی تو گوشم پیچید:

-کجایی تو دختر؟نمیگی ما نگرانت میشیم؟

-سلام مانی...چرا اینقد نگرانی تو آخه؟

مامان-از صبحه دارم بهت زنگ میزنم...آنتن نمیده..دیوونه شدم دیگه از دست تو..همش تقصیره این حمیده که اجازه داد تو بری...

-مانی عزیزم...انقد حرص نخور برات بده...صورتت چروک میشه،حیفی آخه عزیز دل من...بده تو این سن کم پوستت خراب باشه...

با صدایی که ته خنده داشت؛گفت:

-نمیری تو دختر..حالا کجا هستی؟

-روبروی زاینده رود...سلام میرسونه...

انگار حواسش نبود،چون گفت:

-سلامت باشه...!

یکدفعه متوجه حرفی که زده بود،شد..داد زد:

-ماااااااااهااااااااان....

با خنده گفتم:

-تسلیم بابا...تسلیم....

مامان-گوشی رو بده با بهار حرف بزنم تو که اعصاب واسه آدم نمیذاری...

گوشی رو به طرف بهار گرفتم وبه آسمون نگاه کردم..آبی آّبی بود ..دستم رو توی جیب مانتوم کردم و ضربه ای به سنگریزه جلوی پام زدم...چند قدم جلوتر وایساد...دوباره بهش رسیدم وضربه دیگه ای بهش زدم...نا خود آگاه،تصویر هلیا وعلی رو با هم دیدم...هلیا واسم خیلی عزیز بود..مثل یه خواهر...دلم نمیخواست علی بینمون جدایی بندازه...نامرد حتی یه سراغی هم ازم نگرفت...اصلا تا وقتی بهم زنگ نزنه،طرفش نمیرم..

توی همین افکار بودم که با صدای بهار متوقف شدم...

-کجا میری ماهان؟

به سمتش چرخیدم وگفتم:

-هیچ جا...بریم؟

سرشو تکون داد وبه سمت ماشینم دوید..یه دلهره داشتم..یه احساس بی دلیل....

***

بهار با بغض گفت:

-حالا من چه کار کنم؟

خودمم نمیدونستنم...همسایشون گفت:

-میخواین بهار بمونه پیش ما؟

سریع گفتم:

-نه...نه...باید خودم برسونمش...