امام صادق ـ علیه السلام ـ خطاب به یار وفادارش «محمد بن مسلم» فرمود:

  سختى ها 

امام صادق ـ علیه السلام ـ خطاب به یار وفادارش «محمد بن مسلم» فرمود: 
پیش از قیام قائم نشانه هایى است که خداوند آنها را ظاهر خواهد ساخت. محمّد بن مسلم پرسید: آنها چیست؟ فرمود: 
آنها را خداوند چنین بیان فرموده است: (و شما را به سختیهائى چون ترس و گرسنگى و نقصان اموال و مرگ و آفات زراعت آزمایش مى کنیم و صبرپیشگان را بشارت ده) (18). 
ولنبلونّکم:
یعنى امتحان مى کنیم شما مؤمنان را قبل از خروج قائم ـ علیه السلام ـ . 
بشیء من الخوف: یعنى بوسیله پادشاهان بنى فلان، در آخر سلطنت آنها. 
والجوع: یعنى با گرانى قیمتها (و گرسنگى). 
ونقص من الأموال: یعنى با کسادى تجارت و کمى در آمد. 
والأنفس: یعنى با مرگهاى پیاپى و ناگهانى. 
والثمرات: یعنى با کمى رشد زراعت. 
وبشّر الصّابرین: یعنى نوید بده در آن زمان صبر پیشگان را با ظهور قائم و آن بعد از یک فتنه ى سخت و کمرشکن است، که هر دوستى و خویشى را در هم مى ریزد. همسایه به همسایه اش هجوم برده گردنش را مى زند. و در چنین روزگارى زمین گیر شوید و دست و پاى خود را تکان ندهید (حرکتى از خود نشان ندهید)»(19). 
دین و ایمان غیبت در زندگى پیامبران وجود داشته و در زندگى نامه ى آنان ضبط شده است و این خود نوعى حکمت و آزمایش است. 
حضرت امام حسن عسکرى ـ علیه السلام ـ مى فرماید: 
«انّ ابنی هو القائم من بعدی، وهو الذی یجرى فیه سنن الأنبیاء 
ـ علیهم السلام ـ بالتّعمیر والغیبة. حتى تقسو قلوبٌ، لطول الأمد ولا یثبت على القول به إلاّ من کتب اللّه عزّ وجلّ فی قلبه ایمان، وأیّده بروح منه»
(20). 
پس از من، فرزندم، قائم (و صاحب امر دین و امامت) است. و او است که مانند پیامبران، عمرى دراز خواهد داشت، و غایب خواهد شد. در غیبت طولانى او دلهایى تیره گردد. فقط کسانى در اعتقاد به او پاى برجا خواهند ماند، که دل آنان به فروغ ایزدى رخشان باشد، و روح خدائى به آنان مدد رساند.
امام باقر ـ علیه السلام ـ مى فرمایند: 
(مهدى) بعد از غیبت و حیرت ظاهر مى شود در این دوران تنها کسانى بر دین خود ثابت مى مانند که در ایمان خود مخلص باشند و با روح یقین همراه و آنها کسانى هستند که خداوند از آنها درباره ى ولایت ما پیمان گرفته، و قلب آنها را براى ایمان به محنت انداخته (گویى قلبها براى استقرار و ثبات ایمان دائم در حال کوشش است که این خود رنجى طاقت فرسا و ریاضتى ست بزرگ) و آنها را با روحى از خود تأیید نموده است(21). 
تا آمادگىاز آنجا که حضور امام مهدى ـ ارواحنا فداه ـ با دیگر امامان معصوم ـ علیه السلام ـ بنا بر تقدیر الاهى هماهنگ نیست چه آنکه وى براى حرکتى بزرگ و اصلاحى جهان شمول و عمرانى همه جانبه تدارک شده است; و از این روست که دیگر امامان ـ علیهم السلام ـ هر یک بیعتى از ظالم دوران خود بر گردن داشته، لیکن او به منظور جنبش جهانى خود از این قاعده استثناء است، تا بتواند هرگاه که زمینه فراهم آمده و وظیفه خود را به انجام رساند. از این روست که تا فراهم آمدن زمینه ها پنهان گردید چرا که هر انقلاب و هر فعالیت اجتماعى به یک سلسله شرایط و موقعیت هاى عینى و خارجى بستگى دارد که بدون فراهم شدن آن شرایط، نمى تواند به هدف خود نایل آید. 
اگر چه قسمتى از شرایط و موقعیت هاى انقلاب امام مهدى ـ ارواحنا فداه ـ آسمانى و خدائى است و جنبه آسمانى دارد اما اجراى کلى مأموریت او به گرد آمدن شرایط عینى و خارجى وابسته است. 
همان گونه که آسمان چشم براه ماند تا پنج قرن از جاهلیت بگذرد و آنگاه نداى آخرین رسالت آسمانى را از سوى پیامبر ما بشنود; این انتظار یعنى اجراى برنامه ى الاهى نیز مستلزم تحقق موقعیت هاى عینى و خارجى است; موقعیت هایى که براى انجام یک دگرگونى بزرگ لازم است یا عواملى است مانند محیط مساعد و فضاى عمومى مناسب و یا برخى ویژگیهاى جزئى که جنبش دگرگونى بخش از لابلاى پیچ و خم هاى جزئى در جستجوى آن است 
سنت تغییرناپذیر خداوند بر این است که اجراى انقلاب الاهى حضرت مهدى ـ ارواحنا فداه ـ نیز به موقعیت هاى خارجى و پذیرنده اى که محیط مساعد و فضاى عمومى را براى درک و پذیرش انقلاب آماده مى سازد، وابسته باشد و به همین دلیل هم بود که اسلام پس از گذشت چندین سده از پایان یافتن کار انبیاى پیشین و ایجاد خلأ تلخ چندین صد ساله ظاهر شد. خداوند با همه توانایى اش در هموار ساختن همه مشکلات راه رسالت پیامبر و ایجاد محیط مساعد براى ابلاغ این رسالت نخواست چنین شیوه اى را بکار گیرد، بلکه با ابتلاء و آزمایش که تکامل بخش انسانند، کار کلى انقلاب الاهى را به گونه اى طبیعى و بر بنیادها و عوامل اجتماعى صورت داد.