قرعه به نام سه نفر19

فصل بیست و چهارم

رادوین: ببینم نکنه شماها هم می خواین با ما بیاید؟..اخه جمع می بندید..

تانیا جدی رو به او کرد و گفت: پس چی؟..این که معلومه..

رادوین با اخم نگاهش کرد: ولی من این اجازه رو نمیدم..معلوم نیست اونجا چی می خواد بشه..

تانیا از جایش بلند شد و مستقیم به چشمان رادوین زل زد: مگه ما خودمون نمی تونیم واسه خودمون درست و حسابی تصمیم بگیریم که میگی بهمون اجازه نمیدی؟..ما سه نفر باید باهاتون باشیم وگرنه که هیچی..بی خیاله جواهرات میشیم تا خودمون یه فکری واسه ش بکنیم..

رایان پشتیبان رادوین در امد و گفت: ولی منم با رادوین موافقم..اونجا که جای شماها نیست..

ترلان از جایش بلند شد .. جدی رو به او کرد وگفت: چرا جای ماها نیست؟..مگه ما چیمون از شماها کمتره؟..این درخواسته ما از شما بوده پس دیگه نباید حرفی هم روش بزنید..دارین ما رو دست کم می گیرینا..

رایان با ملایمت جوابش را داد: خانمی من که منکره این نشدم..ولی نگران خودتون هستیم..این حرفمون هم واسه همینه..

تارا رو به رایان و رادوین گفت: ولی ما هم باید باهاتون بیایم..وگرنه نمیذاریم شما هم برین..به قول ِ تانیا کلا بی خیالش میشیم تا خودمون یه فکری بکنیم..

تانیا و ترلان با تکان دادن سر حرف تارا را تایید کردند..

راشا نگاهی به جمع انداخت ..

-- ولی اخه چطور می تونیم مطمئن باشیم که اونجا اتفاقی براتون نمی افته؟..خودش ریسکه..

تارا: خب قول میدیم..بازم میگید نه؟..

انقدر مظلومانه و با نگاهی معصوم جمله ش را بیان کرد که راشا چند لحظه به او خیره ماند..

رایان با پشت دست زد روی پاش و گفت: هوووووی..خُشکت نزنه..

راشا به خودش امد ..همانطور که نگاهش به تارا بود با لبخند گفت:خب اگه قول میدن هر چی ما میگیم گوش کنن و کار دسته هممون و مخصوصا خودشون ندن چه اشکالی داره که با ما بیان؟..

در پایان جمله ش به پسرا نگاه کرد..

رایان زیر لب جوری که فقط راشا بشنود گفت: با یه نگاه به باد دادی؟..

راشا هم به همان ارامی جوابش را داد..

--چی رو؟..

- عقل..

--دادم که دادم اختیاره ماله خودمم ندارم؟..نیگا کن با یه کلام و جواب مثبته من چه گل از گلشون شکفت..سیاست نداری بیچاره..

رادوین: چی به همدیگه می گین؟..

صاف نشستند..راشا با خنده ی مرموزی نگاهش کرد وگفت: داشتم تعلیمش می دادم..ولی عقل داشت نفهمید چی میگم..

رادوین با تعجب و لبخند نگاهش کرد..

--چی میگی تو؟..

راشا با لبخند به تارا نگاه کرد وگفت: هیچی درده منه بی عقل رو یه عاشقه واقعی می فهمه..عقل و دل و جون و روح و همه چیمو دادم دسته یه بنده خدایی حالا رایان ازم می خواد عاقل باشم..ندارم برداره من..د ندارم..مگه نمی بینی؟..و به تارا اشاره کرد..

همگی می خندیدند و تارا سرخ شده از شرم سرش را زیر انداخته بود..

راشا رو به رادوین کرد وگفت: بابا یه اینبار رو بی خیال شو بذار بیان..اون غیرته تند و تیزت منو کشته به خدا..از همون اول هم می گفتم که تو زن بگیری طرف بدبخ..

با سرفه و چشم غره ی رادوین ساکت شد..تند و من من کنان حرفش را تصحیح کرد و گفت: اَهم اِهم آهان..هیچی دیگه..کجا بودم؟..خب خب یادم اومد..من کشته مرده ی این غیرتت شدم رادوین جون..خوشا به حاله همسره اینده ت..چه خوش غیرتی رو می خواد تحمل کنه..ولی خدا وکیلی اینبار رو بی خیاله خره شیطون بشو و بپر پایین بذار این بندگانه خدا هم با ما بیان..تو چطور دلت میاد دلاشون رو بشکنی..نیگا تو رو خدا..کم حرص بده بیچاره ها رو..و به دخترا اشاره کرد که با لبخند به او خیره شده بودند..

رایان پرید وسط حرفش: ..بــــسه..یه کم به این فکت استراحت بدی بد نیست..اسم خانما بد در رفته تو که بدتری..

رادوین نگاهی به تانیا انداخت..تانیا نگاهش ملتمسانه بود..ولی از طرفی نمی خواست کوچکترین التماسی به رادوین بکند..ولی خب جلوی نگاهش را هم نمی توانست بگیرد..

رادوین: خیلی خب..من حرفی ندارم..ولی همونی که راشا گفت..باید هر چی که ما گفتیم رو گوش کنید..همه ش هم به خاطره خودتونه..دوست نداریم این وسط به خاطره یه مشت جواهرات بلایی به سرتون بیاد..همه چی که روشنه؟..

نگاهش را روی تک تک انها چرخاند..همگی به نشانه ی موافقت سر تکان دادند..

راشا هم نفس راحتی کشید و با لبخند به پشتی مبل تکیه داد..

**************************

رادوین ماشین را نگه داشت..رایان هم پشت سرش ترمز کرد..

همگی پیاده شدند..به اطرافشان نگاهی انداختند..همه جا تاریک بود.. درختانه بلند و درهم پیچیده را از نظر گذراندند..

رادوین: همینجاست؟..

تانیا: نه .. ولی بقیه ی راه و باید پیاده بریم..با ماشین نمیشه..

رایان:مطمئنی اینجاست؟..اخه یه خرابه بینه این درختا چکار می کنه؟..

تانیا: اره مطمئنم..وقتی دیدینش خودتون می فهمید..

رادوین:شماها با راشا توی ماشین بمونید ..

تانیا با صدایی شبیه به ناله گفت:اخــه چــــرا؟..مگه..

رادوین میان حرفش پرید و جدی گفت: نه ..همین که گفتم..من و رایان میریم یه سر و گوشی این اطراف اب می دیدم..اگه دیدیم خبری نیست و همه جا امنه میگیم شما هم بیاین..

تانیا: ولی شماها که راه و بلد نیستین..منم باید باشم..

رادوین سرسختانه جوابش را داد: دقیق بگو کجاست زود بر می گردیم..

نگاهی بهشان انداخت..با بی میلی نشانی را گفت..

--از همین راه برید..بعد می رسید به یه کُنده ی درخت همون سمتی که کُنده هست بپیچید یه کمی که برید همونجاست..

سرش را تکان داد و رو به راشا گفت: پیششون بمون..ما میریم و زود بر می گردیم..

--باشه.. فقط دیگه نمی خواد برگردین ..یه اس بندازی میایم..

-باشه..

***********************

« هیچ کس اینجا نیست..با دخترا بیا ولی بازم مواظب باشید»

راشا:خب اینم از اسه داش رادوین..خانما بپرین پایین..

پیاده شدند..همان راه را طی کردند..دخترا جلو بودند و راشا پشت سرشان..همه جا را زیر نظر داشت..کمی انطرف تر رادوین و رایان منتظرشان بودند..

راشا: چی شد؟..

رایان: فعلا که هیچی..

راشا: کسی نیست؟..

رایان: نه..

دخترا نگاهی به خرابه و اطرافش انداختند..

تارا: این اطراف شهرکه؟..

تانیا: کمی جلوتر اره..ولی هنوز کامل ساخته نشده..درختای اونطرف رو قطع کردن و خاکش رو اماده کردن واسه ساختمون سازی..این طرف رو هم همینجوری ول کردن به امانه خدا..البته اینجا پرت تر از بقیه ی جاهاست..

ترلان: واسه روهانه؟..

تاینا: نمی دونم..شاید..

رادوین: حتی دوتا تیرآهن هم براش کار نذاشتن..دیواراش کوتاهه؟..

تانیا: اینجاها نه..ولی پشتش اره..اون روز درش باز بود الان بسته ست..

راشا: پس شاید یکی توش باشه..

نگاهی بینشان رد و بدل شد..دخترا کمی ترسیده بودند و پسرا احتمالات را در نظر می گرفتند..

تانیا: از کجا بریم تو؟..از در که نمیشه..ولی دیوار..

رادوین: از همون در میریم تو..

تانیا با تعجب نگاهش کرد..ولی انها کار خودشان را می کردند..لوازمشان را در اوردند..رایان که واردتر از بقیه بود با دو انبر و چند تا سیم جلوی در نشست..

ترلان: می خواین چکار کنید؟..

رشا اروم خندید و گفت: برای اخرین بار می خوایم دزدی کنیم..

تارا: ولی اخه..

راشا نگاهش کرد: اخه نداره خانمی..شما گفتید واسه اخرین بار ..ما هم گفتیم باشه..پس غمتون نباشه ما سه تا کارمونو بلدیم..

رایان ماهرانه مشغول کارش شد..راشا نور چراغ قوه را روی دستش انداخت و رادوین اطراف را می پایید..درست مثل زمانی که می رفتند دزدی..

راشا با حسرت آه کشید و اروم گفت:آخــــی..یادش بخیر..چه دورانی بود..

تارا نگاه تندی بهش انداخت و گفت: چی؟.. دزدی؟..

راشا خودش را جمع و جور کرد و صاف ایستاد..

-ه..هان؟..کی؟..نه بابا..ک..کی گفت دزدی؟..مچ می گیریا..

--پس منظورت از اون حرف چی بود؟..

- کدوم؟..هیچی من که..

رایان:باز شد..

راشا حرفش را خورد و زیر لب گفت: خدا امواتتو کم کنه..خودت و این دره با هم دمتون گرم..

و جلوتر از بقیه با احتیاط وارد شد..بقیه هم پشت سرش ارام وبی سر و صدا رفتند تو..

رادوین: ظاهرا خبری نیست..

تارا: اون اتاقکا واسه چیه؟..

تانیا: نمی دونم..ولی شاید تو یه کدوم از اینا باشه..

راشا: من میگم تقسیم بشیم و هرکدوم یه طرف رو بگرده..اینجوری زودتر پیداش می کنیم..

تانیا:منم موافقم..

رایان: خب اینجوری که از هم دور میشیم ..دخترا چی؟..

ترلان با اخم کمرنگی نگاهش کرد: ما چی؟..قرار نیست اتفاقی بیافته..

رایان: خانمی چرا زود جوش میاری؟..من که بد نمیگم..فقط نگرانتم همین..

ترلان که لحن و نگاهه ارام ِرایان را به روی خود دید اخم هایش باز شد و لبخندی زیبا بر روی لبانش جای گرفت..

ترلان: ولی مطمئن باشید چیزی نمیشه..بهتر از اینه که همینجا وایسیم و دست دست کنیم..

بالاخره با کلی بحث بر سره این موضوع راضی شدند که تقسیم شوند و هر کدام از انها یک طرف را بگردد..

حدودا 1 ساعت بود که داشتند انجا را زیر و رو می کردند..

رایان ارام صدایشان زد..تو یکی از اتاقک ها بود..

-- بچه ها بیاین اینجا..فکر کنم پیداش کردم..

همگی به طرف اتاقک دویدند..رایان صندوقچه ای را از داخل گودال بیرون کشید..روی زمین گذاشت و با لبخند به انها نگاه کرد..

رایان: خودشه؟..

تانیا با لبخند جلو رفت: نمی دونم..فکر کنم خودش باشه..

ترلان: بازش کنید دیگه..

رایان دستش را به طرف قفل صندوقچه برد که راشا با صدای نسبتا بلندی گفت: تارا کجاست؟..

همان لحظه صدایی باعث شد همگی میخکوب سر جاهایشان بایستند..

-- به به..می بینم که همچین ساکت نموندید و خودتون دست به کار شدید..نه خوشم اومد..فکر نمی کردم انقدر زرنگ باشید..

برگشتند و نگاهش کردند..دخترا وحشت زده و پسرا با تعجب..ولی در این بین تنها راشا بود که با دیدن تارا در چنگاله ان عوضی نگاهش رنگ خشم گرفت .. به راحتی می شد در میانه ان همه خشم هراس را تشخیص داد ..ترس از ان داشت که بلایی سر تارا بیاید..

روهان اسلحه ش را روی شقیقه ی تارا گذاشته بود و از پشت او را در اغوش داشت..و با لبخندی کریه و شیطانی به انها خیره شده بود..

 

 

 

 

راشا قدمی به طرفش برداشت که فریاد زد: از جات تکون بخوری یه گلوله حرومش می کنم..

همراه با پوزخند ادامه داد:تو که دلت نمی خواد این خانم خوشگله غرقه به خون جلوی پاهات پرپر بزنه؟..

راشا دندان هایش را از زور خشم بر هم سایید و یک قدم به عقب برداشت..

فکش منقبض شده بود و این را لرزش محسوس چانه و شقیقه ش نشان می داد..صورتش به سرخی می زد و روی پیشانیش عرق نشسته بود..

با خشم زیر لب غرید: یه تار ِمو از سرش کم بشه زنده ت نمی ذارم کثافت..

روهان خونسرد لبخند زد و گفت: هر چی که از توی اون گودال برداشتین بذارید سر جاش..

رو به راشا ادامه داد: تو هم اگه خیلی به فکرش هستی هر چی که میگمو گوش کن..

و تارا را بیشتر به خود فشرد و صورتش را کنار گردن او گرفت..زیر گوش تارا چیزی را زمزمه کرد..تارا از ترس می لرزید..چشمانش را بسته بود و سفیدی صورتش نشان می داد که حالش اصلا خوب نیست..

راشا با خشم رو از روهان گرفت و به رایان که جعبه را در دست داشت اشاره کرد..رایان مردد نگاهی به جمع انداخت و جعبه را به داخل گودال برگرداند..

روهان: خیلی خب..همگی بیاین بیرون... دِ یالا.. چرا معطلین؟..

عقب عقب رفت..یکی یکی بیرون امدند..سر اسحله را به روی پیشانی تارا گذاشته بود ..فشار داد که صدای « اخ » ِ تارا بلند شد..

راشا نفسش را با خشم بیرون داد..هر قدمی که برمی داشت ریسک بود ونمی توانست با جان تارا بازی کند..فعلا مجبور بود کاری که او می خواهد را انجام دهد..

روهان: موبایلاتون و بندازین زمین..زود باشین..

همگی همراهاشون رو در اوردن و جلوی پای روهان انداختند..

روهان رو به رادوین و تانیا به اتاقکه اولی اشاره کرد:برین اون تو..

هر دو با تعجب نگاهش کردند..

داد زد: مگه کَرین؟..با شماها بودم..برین تو اتاق..

رادوین نگاهی به اتاقها انداخت..تعدادشان4 تا بود..یکی ازانها همان اتاقی بود که جعبه ی جواهرات درش قرار داشت..

هر دو به ارامی وارد شدند..روهان رو به رایان اشاره کرد وگفت: برو در و ببند..قفلش رو هم بزن..من دارم می بینمت..دست از پا خطا کنی این خوشگله رو زنده نمیذارم..پس حواستو جمع کن..

رایان بدون هیچ حرفی در را بست و قفلش را زد..

روهان: خوبه..حالا خودت و ترلان برین تو اون یکی اتاق..

رایان به ترلان نگاه کرد..ترلان که تمام مدت با ترس خودش را در اغوش گرفته بود لرزان به طرفش رفت..اینبار روهان به راشا دستور داد که در اتاق را ببندد..

از سر رضایت لبخند زد و رو به او گفت: حالا نوبته شما دوتاست..برو تو اتاق سومی..زود باش..

راشا عقب عقب رفت..تو درگاه ایستاد و با صدایی بم و دورگه ازخشم گفت: ولش کن عوضی..

روهان بلند خندید و جوابش را داد: برو تو..نگرانش نباش..می فرستم پیشت..

راشا یک قدم به عقب برداشت..منتظر بود تارا را رها کند..

روهان فریاد زد: مگه کَری؟..برو تو بهت میگم..

راشا داد زد: من که اسلحه ندارم..تو مسلحی بازم یه قدم جلویی..پس ولش کن بذار بیاد..

-به من دستور نده.. اینجا من تصمیم می گیرم کی چیکار کنه..پس حرف ِ اضافه نزن و برو تو..

ناچار شد که سکوت کند..دستانش را مشت کرد و کمی عقب رفت..روهان تارا را هول داد ولی همچنان اسلحه روی شقیقه ش بود..

جلوی اتاقک ایستاد..با یک حرکت پرتش کرد تو و تند و فرز در را بست..قفل تک تک اتاقک ها را نگاه کرد تا از بسته بودنشان مطمئن شود..

درها هر کدام یک دریچه داشتند که به وسیله ی یه تیکه تور ِفلزی پوشیده شده بود و نور خیلی کمی فقط همان قسمتی را روشن می کرد که دریچه قرار داشت..

روهان:همینجا میمونید تا تکلیفمو باهاتون یکسره کنم..نمیشه که همینجوری کارتون و تموم کنم..به خاطره شماها الان توی این وضع گیر افتادم..

و دیگر صدایی نشنیدند ..

**********************

" تانیا "

اتاق ِ تنگ و تاریکی بود..یه قسمت خیلی کم توسط همون نور روشن بود..همونجا نشستم..

رادوین رو نمی دیدم..

اروم صداش زدم: ر..رادوین؟..

صداشو نشنیدم..پس کجاست؟!..اینجا انقدر تاریکه که نمی تونم چیزی رو ببینم..

صدای نفس کشیدنش رو شنیدم..

--همینجام خانمی..

و دستی نشست روی شونه م..هراسون نگاش کردم..صورتش رو که توی نور دیدم نفس راحت کشیدم..

بغضی که از همون اول با دیدن روهان توی گلوم بود و چنگ مینداخت با دیدن رادوین و وضع و اوضاعمون شکست..ولی بی صدا بود..هق هقم و خفه کرده بودم و برای خفه نگه داشتنش هم لبمو می گزیدم..

اشکامو دید..جلوی نور که قرار گرفت صورتش رو مثل یه سایه می دیدم..محو و تاریک..

صورتمو تو دستاش قاب گرفت و زمزمه کرد: گلم چرا گریه می کنی؟..نباید خودتو ضعیف نشون بدی..

با بغض و گریه گفتم: نمی تونم رادوین..به خدا خسته شدم..یعنی میشه من یه روز حضور ِنحس ِ روهان رو توی زندگیم حس نکنم؟..از اینکه خیلی راحت پدرمو گول زد و اینطور میراث خانوادگیمون رو ازمون دزدید و اینکه همیشه باعث می شد نتونم رنگ آرامش رو توی زندگیم ببینم..همه و همه دارن ازارم میدن..خسته م رادوین..خسته..

به هق هق افتادم..با دستام صورتمو پوشوندم..شونه م می لرزید..درهمون حال حس کردم تو یه جای گرم و امن فرو رفتم..هیچ کجا برای من امن تر از اغوش رادوین نبود..چون تجربه ش کرده بودم و می دونستم..

صداش همچون نجوا به گوشم رسید..پر از آرامش..

-- بهت قول میدم که از فردا دیگه کسی رو به اسم روهان توی زندگیت نه ببینی ونه بشناسی..انگار که هیچ وقت نبوده..هیچ وقت..

با تعجب سرمو از روی سینه ش بلند کردم..نیم روخمون به سمت نور بود و حالا نیمی از صورت جذاب و چشمان ابی تیره ش رو می دیدم..

-چ..چی داری میگی رادوین؟..منظورت ..

انگشتش رو گذاشت روی لبام..صورتشو اورد جلو..تعجبم هر لحظه بیشتر می شد و با این کارش هیجان تمومه تنمو پرمی کرد..

می خواست چکار کنه؟..لباشو جلوی لبام نگه داشت..نگاهش توی نگام بود و نفس های گرم وسوزانش لبامو به اتیش می کشید..

لباشو از هم بازکرد..خدایا..خواستم چشمامو ببندم ولی نتونستم..

از هیجان بود؟..یا..

نمی دونم..هر چی که بود هر حسی که بود نمی خواستم از دستش بدم..نمی خواستم تموم بشه..بین این همه اشفتگی ِ ذهنی و دغدغه ی فکری این حس برام مملو از آرامش بود..

منتظر بودم یه حرکتی بکنه..یعنی می ذاشتم اینکارو بکنه؟..

آره..چرا که نه؟..

ولی اخه..

آه..نمی دونم..

نگاهش برق خاصی داشت..لباشو نزدیک تر کرد..دیگه نتونستم نگاهش کنم..پس چشمامو بستم ..ولی..

لباشو اورد کنار صورتم و به گوشم چسبوند..

زمزمه کرد: نمی خوام از این فرصت سواستفاده کنم یا تو چنین فکری در موردم بکنی..ولی من بهت قول دادم که فردا یه روز ِجدید تو زندگیت محسوب میشه..و سر حرفم هستم..پس هیچی نگو و آروم باش..و به این فکرکن که کنار همیم..فقط من و تو..همین..

و واقعا اروم شدم..با رادوین بودم و..کنارم بود..حرف هاش..جدیت صداش و کلامش به من می فهموند که باید امیدوار باشم و قوی..

ولی منظورش از اینکه می گفت فردا یه روز ِ جدید برای منه چی بود؟!..

 

 

 

" ترلان "

دستمو به دیوار گرفته بودم تا به طرف اون نور برم که حس کردم نور کمی اطرافمو روشن کرد..با تعجب نگاه کردم دیدم یه چراغ قوه ی کوچیک دسته رایان ِ..

-اینو از کجا اوردی؟!..

خندید: اون گفت موبایلاتونو بندازین نه اینکه جیباتون و هم خالی کنید..

بین اون همه ترس و استرس خندیدم..ولی عمرش زیاد نبود چون با بغض جمعش کردم و یه دفعه زدم زیر گریه..کنار دیوار سُر خوردم و نشستم..سرمو تکیه دادم..اشکام گوله گوله از چشمام جاری بود و روی صورتم می نشست..

رو به روم نشست..نزدیکه نزدیک..چقدر حضورش ارومم می کرد..

--خانمم گریه واسه چیه؟..

اخم کردم وبا همون وضع و اوضاعم نالیدم: واسه چیه؟!..رایان خداییش نمی بینی تو چه وضعی گیر افتادیم؟!..

ریلکس گفت: نه نمی بینم..تو هم نبین..

با تعجب نگاش کردم که ادامه داد: اینجوری لااقل خودتو داغون نمی کنی و می تونی به فکر ِ راهه چاره باشی..وقتی بشینی یه گوشه و گریه کنی کاری پیش نمیره عزیزم..

-ولی نمی تونم..فکرم قفله مغزم هنگه..در کل ریختم به هم..

خندید و با شیطنت گفت: می خوای قفله افکارت رو باز کنم؟..می دونی که توش استادم..

لبخند زدم ولی به پوزخند بیشتر شبیه بود..می خواستم بخندم ولی ترس بهم اجازه نمی داد..نمی شد..

-حالم خوب نیست رایان..

سرشو اورد نزدیک و خودش و روی زمین کشید..چسبید بهم..

زمزمه کرد: چرا خانمم؟..

همراه ناله خندیدم وهولش دادم ولی یه کوچولو هم تکون نخورد..

- شوخی نمی کنم..خیلی می ترسم..

صورتشو اورد پایین تر..اصلا نمی خندید..جدی ِ جدی بود..گوشه ی شالم رو گرفت و زد کنار..لباش زیر گوشم بود..

--حتی با وجوده من؟..

ناخداگاه منم اروم گفتم: نه..اگه تو پیشم نبودی که دق می کردم و..

--هیششششش بقیه ش رو نگو..نمی خوام حرف از ناامیدی بزنی..ترلانم؟..

گرمی نفسش گوشم رو می سوزوند..لا به لای موهام می پیچید و از خود بی خودم می کرد..

زمزمه وار نالیدم: جانم؟..

دستشو گذاشت روی بازوم و کمی فشرد..منو برگردوند سمت خودش..چراغ قوه ش روی زمین بود .. ولی خب بازم خیلی خیلی کم اطرافمون روشن بود..اما من و رایان توی تاریکی ِ نسبی فرو رفته بودیم..همو می دیدیم ولی نه واضح..عینه یه سایه..

صداش فوق العاده من رو به آرامش دعوت می کرد..

لاله ی گوشم رو که بوسید تنم لرزید واین لرزش رو اون هم حس کرد..خوب تقریبا تو اغوشش بودم..باید هم می فهمید..

فقط اروم اسمم رو صدا می کرد..حس می کردم صداش می لرزه و نفسش داره داغ تر میشه..خدایا.. داره چی میشه؟..نگام خمار شده بود و تنم گر گرفته بود..ضربان قلبم انقدر شدید بود که کم مونده بود سینه م رو بشکافه و بزنه بیرون..

دست داغش روی دستم که روی پام بود قرار گرفت..برداشت و گذاشت روی سینه ش..خدایا قلبش تند تند می زد..این کوبش و ضربان رو زیر پوست ِ دستم حس می کردم..انقدر مشهود که حس می کردم دست منم با هر تپش تکون می خوره..

زمزمه کرد: ضربانش زیاده؟..

اروم گفتم: اره..خیلی..

--دلیلش رو می دونی؟..

لباش روی گردنم حرکت می کرد..چرا انقدر داغ بود؟..

-نمیدونم..شاید..

--بگو..همونی که می دونی رو بگو..

-نمی دونم..

--می دونی..

-نه..

-- می خوای که من بگم؟..بگم که چرا قلبم توی این موقعیت اینقدر بی تابه؟..بگم به خاطر کی داره خودش رو به در و دیوار می زنه که بیاد بیرون ؟..قلبم حرف داره ترلان..می دونی چی می خواد بگه؟..اصلا به کی می خواد بگه؟....

-نه..اون کیه؟..

سرشو بلند کرد..اجزای صورتش رو در هاله ای از تاریکی همچون سایه می دیدم..ولی اون برقه چشماش بود که توجهم رو به خودش جلب کرد..

به ارومی و با همون لرزشی که تو صداش بود گفت:دوستت دارم ترلانم..

بغض کردم..نمی دونم چرا..ولی از اینکه یکی رو داشتم و تنها نبودم..از اینکه توی اون موقعیت رایان پیشم بود و حس ِاینکه یکی هست و من می تونم در کنارش احساس امنیت کنم..همه ی اینها حسی رو در من تشدید می کرد..بغض..گریه..از سر خوشحالی بود..نه ترس و اضطراب..

چونه م لرزید و زمزمه کردم: منم دوستت دارم رایان..خیلی زیاد..خیلی..

صورتمو به سینه ش چسبوند..بوی خوش ِعطر ِ تنش رو به مشام کشیدم..سرمو نوازش کرد و روشو بوسید..

--پس اروم باش گلم..ما که همو می خوایم..این عشقی که بینمونه نمیذاره ترس به دلامون راه پیدا کنه..چون جایی براش نیست..پر از عشقه..پس اروم باش خانمم..باشه؟..

سرمو به نشونه ی مثبت تکون دادم..صورتمو بیشتر به سینه ش فشردم..

صدا و کلامش باعث شد سرمو بیارم عقب و نگاش کنم..

-- به من اعتماد کن عزیزم..فردا یه روزه دیگه ست..پر از ارامش و لبخند..جدا از روهان و این همه استرس..

منظورش چی بود؟!..

ولی جواب ِ نگاهم رو نداد و فقط لبخند زد..

لبخندش اطمینان بخش بود..

*******************

" تارا "

افتادم رو زمین..دستم درد گرفت..گریه م گرفته بود و اروم هق هق می کردم..

راشا زیر بغلم و گرفت و کمک کرد بشینم..حس می کردم پاهام جون نداره..ترس بهم غلبه کرده بود..حس بدی بود..

وقتی که سردی سر ِ اسلحه رو روی شقیقه ت حس کنی..و اینکه فکر کنی با یه « تیک » اشاره و تکون خوردنه ماشه مغزت از هم متلاشی میشه و مرگ باهات قدمی فاصله نداره..حس بدی بود..خیلی بد..درست مثله یه کابوس..

هق هقم رو تو اغوش راشا خفه کردم..لبمو گزیدم..سرمو نوازش کرد..

با صدایی پر از ارامش گفت: گریه نکن خانمی..اروم باش..همه چی تموم شد..

-نه..تموم نشده راشا..اون عوضی..

--هیسسس اسمشو نیار..من می دونم اون کثافت چکار کرده..ولی چطور دستش بهت رسید؟..مگه تو با ما نبودی؟..

با گریه به بلوزش چنگ زدم..سفت بغلش کرده بودم..

-چرا..ولی نگام افتاد به پشت اتاقکا گفتم شاید اونجا چیزی باشه..همین که رفتم اون طرف یکی از پشت ِ دیوار جلوی دهنمو گرفت و..

--باشه..دیگه چیزی نگو..فقط اروم باش..

-ولی اون می خواست..می خواست منو..بُکشه..

با حرص گفت: به گوره هفت جد و ابادش خندیده بی شرف..سگه کی باشه پدرسگ؟..بهش فک نکن..من که پیشتم..

از حرفاش خنده م گرفت..ولی فقط یه لبخنده محو نشست رو لبام..دوست داشتم ازته دل بخندم و بگم بی خیاله هر چی که دیدم و شنیدم ولی نمی تونستم..ذهنم پر بود و با چیزی هم خالی نمی شد..

سرم و از تو اغوشش بیرون اوردم..تو چشماش نگاه کردم و اروم همراه با بغض گفتم: قول میدی همیشه پیشم بمونی؟..به خدا اگه امشب کنارم نبودی کارم به گلوله و این حرفا نمی کشید همونجا سکته رو زده بودم و..

با انگشت اشاره ش لبامو بست..نگاش کردم..توی نور نشسته بودیم..کم بود ولی از هیچی بهتر بود..

شیطون خندید و گفت:یه چیزی ازت می خوام..اگه بذاری ، منم قول میدم هیچ وقت تنهات نذارم..

با تعجب گفتم: چی؟!..

هیچی نگفت..نگاهش از تو چشمام چرخید رو لبام..با انگشت اشاره ش لبامو لمس کرد یا به نوعی نوازشش می کرد..

از این حرکتش داغ شدم..از نوک انگشته پام تا فرق سرم سوخت..

منظورشو فهمیدم..رنگم دیگه پریده و سفید نبود و حالا حتم داشتم به سرخی می زنه..اینو از گونه های ملتهبم فهمیدم..

نگام به یقه ی بلوزش بود..انگشتشو حرکت داد و با پشتش گونه م و نوازش کرد..

اروم گفت: چرا انقدر داغه؟!..

این حرفش باعث شد هول کنم و ضربان قلبم بررررررره بالاتر..

تو چشماش نگاه کردم ولی نگام سرگردون بود..

-چ..چی داغه؟!..

خندید: گونه ت..لبات..

انگشتش رو اروم روی صورتم حرکت داد..اومد زیر گردنم ..

-- همه جات..داغ و پر حرارته..چرا گلم؟..

صداش موجی از شیطنت داشت..و نگاهش براق و شیطون..داشت باهام چکار می کرد؟!..خدایا یه حسی دارم..خوبم..خیلی خوبم..دوستش دارم..آره این حس رو خیلی دوست داشتم..چون منو به وجد می اورد و همه ی درد و غصه هام فراموشم می شد..اون لحظه هم همینطور بودم..یادم رفته بود الان کجاییم و تو چه وضعیتی هستیم..

با دستش شالم رو باز کرد..افتاد رو شونه م..موهامو دم اسبی پشت سرم بسته بودم..هیچی نمی گفت..حتی لبخند هم نمی زد..کمرمو گرفت..دستای اون مثل کوره سوزان بود..خدایا چه حرارتی داره..

دستشو برد بالا..نگام تو چشماش بود و نگاهه اون همه جای صورتم و می کاوید..کش ِ موهامو برداشت و حالا موهام ازادانه روی شونه م رها بود..

نالیدم..ولی هنوز هم صدام زمزمه وار بود: نکن راشا..ممکنه روهان برگرده و..

صورتشو به صورتم چسبوند..لال شدم..

-- هیسسسس..روهان رو فراموش کن..اون نمیاد..به این فکر کن..اون نمیاد خانمی..فقط من و توییم..من و..تو..

صداش رفته رفته ارومتر می شد..تا جایی که ریز به گوشم می رسید..نفسش انقدر داغ بود که وقتی با پوست صورتم تماس پیدا می کرد گر می گرفتم..گرمای تنم به حدی بود که حس می کردم از چشمام اتیش می باره و گرمای تن ِ راشا رو هم می تونستم به راحتی حس کنم..دستش..صورتش..اغوشش..همه و همه داغ و ملتهب بود..

بازهامو تو دست گرفت و منو تو اغوشش فشرد..حلقه ی دستاشو تنگ و تنگ تر کرد..صورتش تو گودی گردنم فرو رفته بود .. انگشتای دستش لا به لای موهام بود و در همون حال نوازشم می کرد..گردنمو که بوسید نفس عمیق و بلند کشیدم..

-ن..نکن راشا..

صداش می لرزید..بم و مرتعش..

-- چرا؟..

هیچی نگفتم..از خود بی خود شده بودم..چکار باید بکنم؟..گیج شده بودم..

- می خوای چکارکنی راشا؟..الان که..

هوووووومی کرد و سرش و اورد بالا..ولی نگام نکرد و حتی صورتش و یکجا نگه نداشت..باز خم شد و اینبار صورتشو اونطرف درست توی گودی گردنم فرو کرد..

از همونجا تا زیر گوشم رو بوسه های ریز می زد..تا حالا اینجوری نشده بودم..این چه حسیه که من دارم؟!..

از زور هیجان به نفس نفس افتاده بودم..بازوهاشو چنگ زدم که صدای «اخ » گفتنش رو شنیدم..ولی بازم سرش و بلند نکرد..لاله ی گوشمو که بوسید چشمامو بستم..حتی توانه اینو نداشتم که باز نگهشون دارم..

ریز صداش کردم:راشا..

توی گوشم لرزون نجوا کرد: هیچی گلم..می خوام اروم بشی..فراموش کنی..ذهنت رو از روهان پاک و از راشا پر کنی..اینو می خوام فدات شم..

لبخند زدم..این حرفش انقدر برام با ارزش بود که با خنده تو اغوشش فرو رفتم و صورتمو به سینه ش فشردم..

- من ارومم راشا..به خاطره تو..دوستت دارم راشااااااا..

« راشااااااا » رو با حرص و لذته خاصی به زبون اوردم..از ته دلم..

نوازشم کرد..

-- من که هم دوستت دارم و هم مخلصتم خانمی..دیدی؟..در همه حال واسه من دوبل حساب میشه؟..

خندیدم و برای اولین بار پیشقدم شدم..بدون اینکه حسش کنه خیلی ریز سینه ش رو از روی بلوز بوسیدم..دیگه طاقت نداشتم..باید این بوسه رو حتی همینقدر نامحسوس بهش می دادم..در غیر اینصورت دلم اروم نمی گرفت..گرچه الان هم بی تابش هستم..

یه دفعه بلند خندید..تعجب کردم ولی نگاش نکردم..دوست داشتم همونطور تو بغلش باشم..

با خنده گفت: فک کردی نفهمیدم؟..

لبمو گزیدم..خودمو زدم به اون راه و گفتم: چی رو؟..

سرمو بلند کرد..رو به روش نشستم..نگاش کردم..می خندید..

شونه م رو محکم گرفت و در کسری از ثانیه خم شد و قفسه ی سینه م رو بوسید ..جیغ خفیفی کشیدم و همراه با خنده کمی خودمو کشیدم عقب..

نگام کرد وبا لبخند گفت: اینو..

چپ چپ نگاش کردم که باز هم خندید..

*************************

رادوین همراهش را در اورد..تانیا با تعجب نگاهش کرد..

--تو مگه ..

با ارامش لبخند زد و گفت: ما سه تا مبتدی که نیستیم گلم..می دونیم درهمه حال باید جنبه ی ریسک رو هم در نظر بگیریم..

--ولی کجا قائمش کرده بودی؟..

رادوین خندید و به جورابش اشاره کرد..

-باید به پلیس خبر بدم..ولی قبل از رسیدنشون باید یه تسویه حسابه کوچیک با این مردکه رذل بکنم..

پوزخند زد و شماره رو گرفت..

************************

رایان دوتا سنجاق از تو جیبش در اورد..یه انبر ِکوچیک هم به انها اویزان بود..سیم هایی که به توری فلزی وصل بود را از هم جدا کرد..

ترلان با تعجب گفت: چکار می کنی؟..

رایان نگاهش کرد: هیسس..گفتم که کارمو بلدم خانمی..فردا یه روزه دیگه ست..

--یعنی چی؟!..

-صبر کن..خودت می فهمی..

به کارش ادامه داد..توری را برداشت..نگاهی به بیرون انداخت..کسی ان اطراف نبود..دستش را بیرون برد..با سنجاق ها قصد باز کردن قفل را داشت..کار ِ سختی بود..

-یه دستی نمی تونم..بیا اینجا..

ترلان کنارش ایستاد..

- دستتو بیار بیرون..از کنار دست من..اهان خوبه..سر قفل رو بگیر..می خوام بازش کنم..

--میشه؟..

-باید بشه..تلاشمو می کنم..

و بالاخره بعد از چند دقیقه «تیک» صدای باز شدن قفل لبخند بر لب های انها نشاند..رفتند بیرون..

-مراقبه پشت سر باش تا قفل بقیه ی درا رو باز کنم..

--باشه..

به همین ترتیب همگی ازاتاق ها بیرون امدند..

رادوین: به پلیس خبر دادم..ولی خب راه دوره طول می کشه تا برسن..

رایان پوزخند زد: بهتر..

پسرا نگاهی به یکدیگر انداختند..هر سه یک چیز را در سر می پروراندند.."تسویه حساب با روهان"..

رادوین با حرص نگاهی به اطراف انداخت: پیداش کنم زنده ش نمیذارم..

رایان پوزخند زد و گفت: فقط دست و پاهاش با من..خووووووردشون می کنم..

راشا با خشم دندان هایش را روی هم فشرد: حسابی از دستش شاکیم..تیکه تیکه ش می کنم مرتیکه ی لاشخور رو..

و در این میان دخترها با تعجب و نگرانی به انها خیره شده بودند..

 

 

 

 

رایان: پس کجا رفته؟..

رادوین: حتما همین اطرافه..بریم پشته اتاقکا نباید اینجا باشیم..

تانیا رو به رادوین کرد وبا نگرانی گفت: می خواین چکار کنید؟..

با مهربانی نگاهش کرد : فقط یه درسه کوچیکه..

--یعنی چی؟!..

-صبر کن می فهمی..

--آخه..

-هیسسسس..صبر کن خانمی..

رایان: اومد..

به اونطرف نگاه کردند..روهان وقتی دید که در اتاقک ها باز است سرجایش خشک شد..کمی به انها نگاه کرد..به طرفشان دوید و یک به یکشان را بازرسی کرد..سریع رفت تو اتاقی که جواهرات در ان بود..

رادوین رو به انها کرد ..ارام وشمرده گفت: ما سه تا میریم اونطرف..شماها هم از جاتون تکون نمی خورید..یادتون نره چی گفتم..به هیچ وجه نمیاین جلو..فهمیدید؟..

نگاه دختران رنگه نگرانی به خود گرفت..

تانیا: نکنه می خواین بکشینش؟..رادوین تو که..

رادوین میان حرفش پرید وبا لبخنده اطمینان بخشی گفت: نه خانمی به ما سه تا میاد ادم بکشیم؟..فکرشو نکن فقط هر اتفاقی افتاد شماها همینجا باشید..

راشا: وقت تنگه..الاناست که برسن..بریم دیگه..

نگاهه دخترها هنوزهم با نگرانی به انها بود ولی وقته ان نبود که بیشتر صبر کنند..

هر سه به طرف اتاق رفتند ..کناره در چسبیده به دیوار ایستادند..رادوین یک طرف و راشا و رایان هم طرفه دیگر..

روهان با لبخنده محوی که بر لب داشت غافل از حضوره پسرها بیرون امد ولی تا به خودش بیاید رادوین مشت محکمی به پشت گردنش زد که سینه خیز روی زمین افتاد..

هر سه بالای سرش ایستادند..روهان تند اسلحه ش را در اورد که راشا با پا محکم به زیر دستش زد..اسلحه پرت شد یک طرف..روهان نگاهی امیخته با ترس و تعجب به انها انداخت..

با خشم غرید: شماها چطوری اومدین بیرون؟..

رادوین پوزخند زد و با حرص گفت: هر قفلی یه کلیدی داره..خوش به حاله اون که شاه کلید همراش باشه..

رایان پشت گردنش را گرفت و بلندش کرد..با خشم تکانش داد وگفت: چیه گرخیدی؟..تا چند دقیقه پیش که خوب بلبل زبونی می کردی و معرکه گرفته بودی..د بنال دیگه..

روهان تقلا کرد که راشا یقه ش رو چسبید..نگاهش مملو از خشم بود و دندان هایش را محکم روی هم می سایید..از لا به لای انها غرید و روهان را به شدت تکان داد..

چشمانش سرخ شده بود و خشم از دیدگانش بیداد می کرد..

دستش را گرفت و با حرص و عصبانیت فشرد..ابروهای روهان در هم رفت..دستش را محکم پیچاند که فریادش به اسمان رفت..

راشا: اشغاله عوضی..با همین دستات تارای منو گرفته بودی تو بغلت ارهههههههه؟..با همین دستت اسلحه رو گذاشته بودی رو شقیقه ش؟..خوردشون می کنممممممم..فک کردی چه خری هستی که به خودت اجازه میدی دستت به تارا بخوره؟..هاااااااان؟..

و دستش را محکمتر فشرد..روهان از درد ناله می کرد ولی چیزی نمی گفت..راشا هولش داد ..

رایان در همون حال مشتی محکم بر صورتش زد..گوشه ی لبش پاره شد و ردی از خون روی چانه ش نمایان شد..

هر دو کناری ایستادند..رادوین دستی به صورتش کشید و جلوی روهان ایستاد..روهان دستش را میان انگشتانش می فشرد ..

بدون انکه خم به ابرو بیاورد و یا ناله ای کند تو چشمای رادوین خیره شد و با نفرتی غلیظ گفت:چیه؟..تو هم می خوای تلافی کنی؟..خب بکن..فک کردی ازتون ترس و واهمه ای دارم؟..می دونی چیه؟..

چشمانش را ریز کرد و با پوزخند ادامه داد: تانیا رو دوست داری اره؟..چشمت دنباله چیه اونه؟..مال و ثروتش؟..خوشگلیش؟..یا شاید هم..

خنده ی شیطانی سر داد و گفت: اره..مطمئنم عاشقه همه ی اینایی بعلاوه ی جسمش ..مثله من..درست وقتی که توی اون مهمونی دیدمش و دیگه نتونستم فراموشش کنم..می خواستم به دستش بیارم ولی اولش واسه تصاحبه جسمش بود..ولی بعد..چشمم رفت دنباله ثروتش..گفتم چی از این بهتر؟..هم خودشو به دست میارم هم مالشو..من..

سرا پا وجوده رادوین از زور خشم می لرزید..دستانش را مشت کرده بود ولی هنوز هم لرزشی خفیف داشت..

صورتش سرخ شده بود و از چشمانش شعله های خشم و اتش زبانه می کشید..رگ گردنش متورم شده بود و قفسه ی سینه ش به تندی بالا و پایین می شد..

بلند فریاد زد و یقه ش را در مشت گرفت..با غرشی عظیم او را از زمین کند و در کسری از ثانیه پشتش را به دیوار کوبید..

داد زد: خفه شو احمقه بی شعووووووور..گِل می گیرم اون دهنه کثیفتوووو..پس ببندش تا یکی یکی دندوناتو نریختم تو دهنت عوضی..ببنددددددد دهنتو..

روهان جسورانه خندید..صورتش از درد جمع شده بود..

-- چرا نمی خوای بشنوی؟..چیه؟..عاشقشی؟..پس وقتی دستش تو دستم بود و حلقه ی نامزدیم و به دستش کردم کجا بودی مجنون؟..وقتی باهاش می رقصیدم ..حتی وقتی که می خواستم ببوسمش کدوم گوری بودی که حالا دم از غیرت می زنی و رگه گردن نشونم میدی؟..

رادوین پشت سر هم روهان را به دیوارمی کوبید و فریاد می زد « خفه شو»..ولی روهان دست بردار نبود..

رادوین کنترلش را از دست داد..چیزی که پسرها ممطئن بودند این بود که روهان در این موقعیت جانه سالم به در نمی برد..

با مشت و لگد به جانش افتاد.. کنترلی روی رفتارش نداشت..به دست..پا..سر و صورت و شکمش محکم و با خشم ضربه می زد..

تانیا که این صحنه را دید ترسید روهان توسط رادوین کشته و وضع بدتر از ان شود ..با گریه جلو رفت..ولی دخترها جلویش را گرفتند..انها هم اشک می ریختند و می ترسیدند که تانیا جلو برود و بلایی به سرش بیاید..

ولی تانیا انها را پس زد و ازهمانجا فریاد زد: رادوین..تو رو خدا ولش کن..کشتیش..رادوین..

رادوین دست مشت شده ش را در هوا نگه داشت..بلند و کشیده نفس می کشید و خس خس می کرد..

بدون انکه برگرد و به پشت سرش نگاه کند روهان را به روی زمین پرت کرد..

کلافه دستی به گردنش کشید..هنوز ارام نشده بود و خشم در وجودش جریان داشت..

روهان چون مار به خود می پیچید و ناله می کرد..تانیا با قدمهایی لرزان به طرف رادوین رفت..بازویش را که در دست گرفت برگشت و نگاهه آبی وسرخش با نگاهه خیس از اشکه تانیا گره خورد..

بهت زده نگاهش کرد..اشک های تانیا خیلی زود توانستند اتش ِ نگاهه رادوین را خاموش کنند..

با مهربانی او را در اغوش گرفت..هیچ کدام حرفی نمی زدند و این صدای هق هق ِتانیا بود که سکوته بینشان را می شکست..

رایان و راشا به طرف روهان رفتند و او را از روی زمین بلند کردند..رایان نگه ش داشت..راشا دستی به لباسه خود کشید وبا لبخند رو به رویش ایستاد..

-- خب خب بریم سر وقته اصلاح و روتوشه این جناب که معلومه بدجور به خدمتش رسیدن..ولی خووووووب جایی اوردنت..الان همچین ترگل ورگلت بکنم که حال بیای..

چانه ی روهان را که به خون اغشته بود در دست گرفت و متفکرانه کمی به چپ و راست چرخاند..

-- تا پلیسا نرسیدن باید کارتو بسازم..

روهان چشمانش را باز کرد..راشا با خنده ابرویش را بالا داد وگفت: نترس نمی کشمت..می خوام برگردی به روزه اولت..حالا اونطوری هم نشد شبیه ش که میشی..

انگشتانه کشیده و مردانه ش را همچون شانه لابه لای موهای روهان کشید..خونه صورتش را با دستمالی که در جیب داشت پاک کرد..

رو به تارا گفت: برو از اون شیر یه کم اب بیار..

تارا نگاهی به شیر ِاب انداخت و گفت: با چی؟!..

راشا متفکرانه رو به روهان لبخند زد: راست میگه ها..خب مشکلی نیست..واسه اونم راهه حل هست..رایان جون قربونه دستت بیارش ..نیازه که یه دوشه اساسی بگیره..

رو به رایان چشمک زد که رایان هم خندید وسرش را تکان داد..

بردنش جلوی شیر و رایان سر روهان را خم کرد..راشا شیراب را باز کرد ..اب با فشار سر و صورتش را خیس کرد..از سردی اب چشمانش گشاد شد ..سرش را بلند کرد و نفس عمیق کشید..

راشا در حالی که سر و وضعه روهان را مرتب می کرد ارام همراه با لبخند گفت: حال اومدی؟.. پلیسا این ریختی ببیننت که می گرخن طفلکیا..وایسا یه کم راست و ریسِت کنم یه وقت خدایی نکرده نفهمن یه کشیده از رایان و یه پیچ و تاب از من و یه مشت و لگده حسابی از داش رادوین نوشه جان کردی..

بعد از اتمامه کارش کمی عقب ایستاد..دخترا لبخند می زدند..راشا بشکنی در هوا زد و گفت: خب اینم از این..بیسته بیست شدی..صاف و اتو کشیده..با یه نمه چروک که دیگه کاره من نیست اتو پرس می طلبه..

رایان روهان را که چشمانش هم به زور باز می شد کناری انداخت..

راشا رو به روی رایان ایستاد و گفت: بزن..

با تعجب نگاهش کرد: چی؟!..

خندید: میگمت بزن..مگه نمی خوای طبیعی جلوه کنه؟..خب وقتی پلیسا این تنه لشو بگیرن ببرن معلوم میشه ما حسابی از خجالتش در اومدیم..لااقل واسه ش یه بهونه داشته باشیم که درگیر شدیم..نمیشه که این وسط یه خش هم بهمون نیافتاده باشه..پس بزن..

رایان سرش را تکان داد و مشتش را اماده کرد که راشا با چشمان ِگرد شده نگاهش بین مشته رایان و صورتش چرخاند..

--هوی هووووووی چیکار می کنی؟..

رایان پوفی کرد وگفت: مگه نگفتی..

راشا: صبر کن بینم..گفتم بزنی ولی خیره سرم گفتم الکی نه راستکی..

رایان: خیلی خب الکی می زنم..

راشا چپ چپ نگاهش کرد : جونه رایان محکم بزنی همچین می زنم بری ور دسته این تنه لشا..

خندید: باشه ولی اگه بخوای واقعی جلوه کنه باید واقعی بزنمت..

راشا کمی مکث کرد وگفت: حالا نه اونقدرم واقعی ولی جوری بزن که نه توش نیاد..ولی محکم نمی زنی گفته باشم که بد تلافی می کنم..

رایان لبخند زد و بی هوا مشتی بر صورت راشا نشاند..راشا 1 دور کامل چرخید و به سرعت دستش را روی صورتش گذاشت..دردش گرفته بود رایان با خنده عقب عقب رفت..

راشا با خشم غرید: نامرده بی وجدان گفتم اروم بزن ..زدی فک مَکَمو اوردی پایین که..وایسا حالیت کنم اروم زدن یعنی چی..

رایان ایستاد: من مرد و مردونه وایسادم ..بیا بزن ولی نامردی نکن اروم بزن..

راشا رو به رویش ایستاد: نه بابا..تو مردی مردونه زدی من نامردم اگه مردونه نزنم..

رایان خواست لبخند بزند که راشا بدون هیچ مکثی مشتش را به صورت رایان زد..رایان علاوه بر چرخیدن روی زمین پرت شد..

همگی خندیدند..رادوین در این بین مواظبه روهان بود..گرچه او توانه ایستادن هم نداشت..

صدای اژیر پلیس به گوششان رسید..و خیلی زود ماموران در محل مستقر شدند..

*******************

وقتی که داشتند روهان رو می بردند تانیا جلویش ایستاد..روهان هم ایستاد و نگاهی از سر خشم و بی تفاوتی به او انداخت..

تانیا: فقط یه سوال ازت دارم..

روهان در سکوت نگاهش کرد..

تانیا: تو که دم از عشق و علاقه میزدی..اونقدر دنبالم بودی و از رادوین نفرت داشتی..چرا من و اونو با هم انداختی تو یه اتاق؟..

روهان پوزخند زد..با تاسف سرش را تکان داد و گفت: فکر کردی چی؟..که واقعا می خوامت؟..گفتم که برام چه جایگاهی داشتی..من وقتی که از اون زیرزمین فرار کردی روت خط کشیدم..فقط اون جواهرات برام مهم بود که داشتم..نه روت غیرت داشتم و نه تعصب..جای تو اگه یکی از خواهرات هم بود همون کارو می کردم..پس واسه چی برام اهمیت داشته باشی که با کی هستی و چکار می کنی؟..تو هیچ وقت برام مهم نبودی و نیستی..

قهقهه زد وسرش را بالا گرفت..تانیا با نفرت نگاهش کرد و به صورتش تف انداخت..

--تف به روت بیاد کثافت که هم پدرمو گول زدی هم خودمو..ولی من از خیلی وقته پیش بود که کشیده بودم کنار..در ضمن..برای خودت متاسف باش که برای رسیدن به هیچی همه چیزتو باختی..وقتی عشقی نسبت بهم نداشتی و دنباله ثروتم بودی باید هم به این روز بیافتی..گرچه تو لیاقته هیچ کدوم و نداشتی..

روهان با عصبانیت نگاهش کرد..تانیا کنار ایستاد و مامور روهان را دستبند به دست به داخل ماشین هدایت کرد..

پسرا با سرگرد حرف می زدند..

سرگرد: شما هم باید با ما بیاید..

راشا: چرا جناب سرگرد؟!..

-- چون این پرونده جرمش ادمربایی بوده چند تا سوال ازتون میشه و بعد هم که کارمون باهاتون تموم شد می تونید برید..

********************

رایان تازه وارد خانه شده بود که موبایلش زنگ خورد..به شماره ای که روی صفحه افتاده بود نگاه کرد..

با دیدن اسم شهسواری اخم هایش در هم رفت..امروز باید پولش را می داد و خودش را از شره ان پدر و دختر خلاص می کرد..

نفس عمیق کشید و دکمه ی برقراری تماس را فشرد..

 

 

 

 

" رایان "

-الو..

-- پولا چی شد؟..نکنه یادت رفته که..

-نه یادمه..دارم حاضر میشم .. بیام شرکت؟..

--اره..

و قطع کرد..با حرص گوشی رو اوردم پایین و به صفحه ش نگاه کردم..امروز بالاخره از شرشون خلاص میشم..

*****************

منشیش پشت میزش نشسته بود..با دیدن من از جا بلند شد..منو می شناخت پس نیازی نبود که خودمو معرفی کنم و چند دقیقه ای پشت در معطل بشم..

لبخند زد و با دست به در اتاق اشاره کرد..

--بفرمایید اقای بزرگوار..جناب شهسواری منتظرتون هستند..

بدون هیچ حرفی یکراست به طرف اتاقش رفتم..بدون اینکه در بزنم دستگیره رو کشیدم و تو درگاه ایستادم..

شهسواری با تعجب به من نگاه کرد..ولی نگاهه من بین اون و دخترش هانی در گردش بود..

-- چه عجب..افتخار دادید..

صداش مملو از تحقیر بود..توجهی نکردم..چکامو که پس بگیرم دیگه کاری باهاشون ندارم..

وقتی دید بی خیالم و حرفی نمی زنم پوزخند و گفت: از ذوقه چی لال شدی؟..

بازهم سکوت کردم..نیومده بودم دنباله دردسر..

رفتم جلو..هر دو با غرور نگام می کردن..تراول ها رو از تو کیفم دراوردم و ریختم رو میز..نگاهشون از روی صورتم به پولای روی میز افتاد..

سکوت رو شکستم و جدی گفتم: اینم پولا..چکا رو رد کن بیاد..

نگام کرد..دستشو به طرف پولا اورد که با یه حرکت همه رو جمع کردم و کشیدم سمته خودم..با تعجب خیره شد تو چشمام..

پوزخند زدم: نچ..اینجوری نمیشه..اول چکا..بعدا پولا..

خندید..به پشتی صندلیش تکیه داد..

--زرنگ شدی..

-بودم..چکا رو رد کن بیاد..

ابروشو انداخت بالا ..

--باشه..این همه عصبانیت واسه چیه؟..اصلا از کجا معلوم همه ش رو جور کرده باشی؟..

-چکا رو بده..پولا رو بهت میدم تا بشمُری..تا وقتی شمارششون رو تموم نکردی از اینجا نمیرم..چطوره؟..

چند لحظه نگام کرد..نگاهش چرخید روی هانی که با تکبر و پوزخند به من خیره شده بود..

صندلیش رو چرخوند و دستش و برد سمت گاو صندوق..چکا رو اورد بیرون..کمی تو دستش تکون داد..نگام کرد..

هیچی نمی گفتم..پرتشون کرد رو میز..نگامو به چکا دوختم..برشون داشتم..پولا رو هول دادم طرفش..

--با بقیه ی طلبکارات می خوای چکار کنی؟..

-اونش به خودم مربوطه..تو که به پولات رسیدی..پس دیگه کاری با هم نداریم..

عقب گرد کردم و خواستم از در برم بیرون که صدام کرد..سر جام ایستادم..

--چرا انقدر عجله داری؟..با یه پیشنهاده نون و ابدار چطوری؟..سود ِ خوبی توش خوابیده..

برگشتم و نگاش کردم..

- من عادت ندارم از یه سوراخ دو بار گزیده بشم..

متوجه نیش کلامم شد..چشماشو تنگ کرد و نگام کرد..ولی دیگه نایستادم و زدم بیرون..

از در شرکت که اومدم بیرون به طرف اسانسور رفتم..همین که رفتم داخل صدای هانی رو از پشت سرم شنیدم..

توجهی نکردم..دکمه رو فشردم که اونم خودشو همزمان پرت کرد تو و در بسته شد..

شرکته شهسواری تو یه برجه 30 طبقه بود و شرکته اون هم تو طبقه ی 28 قرار داشت..بنابراین کمی طول می کشید تا به طبقه ی همکف برسیم..

--چرا نگام نمی کنی؟..یعنی انقدر ازم متنفری؟..

خندیدم..از روی تمسخر..به سقف اسانسور نگاه کردم..

-- رایان..من..من هنوزم دوستت دارم..

با خشم برگشتم طرفش و داد زدم: خفه شو..

با جسارت زل زد تو چشمام و گفت: نمیشم..می خوام بگم..من می خوامت..چرا نمی خوای اینو درک کنی؟..

پوزخند زدم: چی شده؟..از دَدی جونت رخصت گرفتی که داری این اراجیف و واسه من سر ِ هم می کنی؟..

-- به بابام چکار داری؟..موضوعه من و تو از کارای پدرم جداست..

-ولی من اینطور فکر نمی کنم..بهتره دیگه ادامه ندی..

--چرا؟..

داد زدم: چون از این بحث خوشم نمیاد..چون از تو و هر چیزی که به توی لعنتی مربوط میشه متنفرم..ازت بیزارم هانی..می فهمی؟..بیزارمممم...

به بالای درنگاه کردم..هنوز 10 طبقه ی دیگه مونده بود..

یه دفعه خودشو پرت کرد تو بغلم..شوکه شدم..تا به خودم بیام زیر گردنمو بوسید..تند از خودم روندمش..پشتش محکم خورد به دیواره اسانسور..ناله کرد و اخماشو کشید تو هم..

رفتم جلوش ویه کشیده خوابوندم تو صورتش..دستشو گذاشت رو صورتش ..با بغض و عصبانیت نگام کرد..و نگاهی بهش انداختم که درش هزاران هزار معنی خوابیده بود..

اسانسور ایستاد..در باز شد..هنوز نگاهه پر از خشم ِ من به اون بود..

زیر لب غریدم: نمی خوام حتی سایه ت رو دور و بره خودم ببینم..با این کارا هر کی رو بتونی خر کنی منو نمی تونی..ازاین لحظه به بعد کسی رو به اسمه رایان نمی شناسی..شیر فهم شد؟؟..

نگام می کرد و هیچی نمی گفت..

با قدم های بلند از پله ها پایین رفتم..ماشینم رو جلوی ساختمون پارک کرده بودم..سریع نشستم پشته فرمون و حرکت کردم..

هنوز دستام از زور خشم می لرزید..چند تا نفس عمیق کشیدم تا حالم جا بیاد..

خدایا شکرت که بالاخره از شره این پدرو دختر خلاصم کردی..

*******************

"راشا"

از موسسه بیرون اومدم..اروم قدم برداشتم..داشتم فکر می کردم..امروز وقتش بود..باید بهش می گفتم..

سوئیچمو در اوردم..دکمه ی ریموت و زدم و خواستم درشو باز کنم که صدایی از پشت سر میخکوبم کرد..

-- استاد..

چند لحظه هیچ حرکتی نکردم..خودش بود..با یک حرکت برگشتم و نگاش کردم..درست پشت سرم ایستاده بود که با این حرکته سریعم ترسید و یه قدم به عقب برداشت..

با دیدنش بازم حسه تنفر وجودمو پر کرد..با اخم نگاش کردم..

-چی می خوای؟

--می تونم چند لحظه وقتتون رو بگیرم؟..

-نــه..

لحنم انقدر قاطعانه و صریح بود که خفه خون بگیره و بره رده کارش..ولی اون پر روتر از این حرفا بود..

ملتمسانه نگام کرد و گفت: استاد خواهش می کنم..باور کنید حرفام مهمه..لااقل برای خودم..

-پس حرفاتو برای خودت نگهدار که هم برات مهمه و هم کسی نیست بهشون گوش کنه..

نگاش اشک الود شد..

--استاد ..من..

با حرص پریدم وسط حرفش و گفتم: تو چی؟..میخوای باهام قرار بذاری؟..اینبار کجا؟..تو همون ویلای لعنتی؟..تو باغ؟..شاید هم تو یه خرابه ..اره؟؟..

غریدم ولی اروم که کسی جز خودش متوجه نشه ادامه دادم:برو رده کارت..دیگه تا الان باید فهمیده باشی من از اوناش که فک می کنی نیستم..پس ازهمینجا دوره منو خط بکش و برو..

خواستم برگردم که تند همراه با بغض درحالی که صداش مملو از ندامت و پشیمونی بود گفت:منو ببخش راشا..تو رو خدا منو ببخش..می دونم کارم اشتباه بود..اون لحظه حاضر بودم هر کثافتکاری بکنم فقط تو رو پیشه خودم نگه دارم..به خدا از روی قلبم اومده بودم پیشت..اون حرفام هم به خاطره این بود که بتونم..ب..بتونم ..تحریکت کنم..

کمی نگاش کردم..هق هق می کرد..هیچی نگفتم..

-- به خدا پشیمونم..من قبلا دوست پسر زیاد داشتم..همه مدل..ولی تا حالا با هیچ کدومشون رابطه ی نزدیک نداشتم..ولی نسبت به تو یه کششه خاصی داشتم..دوست داشتم تو رو هم به دست بیارم..ولی پا نمی دادی..این منو بیشتر تحریک می کرد که بیام سمتت و کاری کنم به زانو در بیای..هرکار کردم نشد و اخرش به این روش روی اوردم..فقط خواستم داشته باشمت..ولی بعد که رفتی حسه پشیمونی اومد سراغم..از اون روز تا حالا هر وقت یادت میافتم گریه م می گیره..چون می فهمم که با ندونم کاریم برای همیشه از دست دادمت..الان هم فقط اومدم بگم منو ببخشی..خواستم بدونی که از کارم پشیمونم..نمی خوام فکر کنی دختره هرزه و هرجایی هستم..

سکوت کرده بودم..نمی دونستم باید چی بگم..حرفاش شوکه م کرده بود..

برگشتم و خواستم درماشین رو باز کنم که از پشت استینمو گرفت..کیف گیتارم تو دستم بود که کشیده شد..برگشتم طرفش..

اروم رو کردم بهش و گفتم: خیلی خب..نیازی نبود بیای اینجا و ازم بخوای که ببخشمت..کاری که قبلا کردی درست نبود..ولی با این حال..

--منو میبخشی؟..

فقط سرمو به نشونه ی مثبت تکون دادم..لبخند زد..

استینمو ازتو دستش کشیدم بیرون و خواستم برگردم ولی از چیزی که پشت سرش دیدم در جا خشکم زد..دهنم از تعجب باز موند و چیزی نمونده بود قلبم از سینه م بزنه بیرون..

خدایا..تارا اینجا چکار می کرد؟!!؟..

نگاش پر از اشک بود..قلبم فشرده شد..ن..نکنه..نکنه اون..من و پریا رو..وای خداااا..فقط همینو کم داشتم..

سرمو به نشونه ی نه تکون دادم..پریا رو زدم کنار خواستم برم طرفش که تند تند سرشو تکون داد..بلند زد زیر گریه و برگشت عقب که..

فریاده من و صدای گوشخراشه ترمزه ماشین روح از تنم جدا کرد..مات سرجام موندم..

تارا جلوی یه پژوی نقره ای غرق در خون افتاده بود ..

دیدم که راننده ازماشین پیاده شد ..زد تو سره خودش و بلند داد زد: یا حسیــن..یا ابوالفضــل..خدایاااااااا بدبخت شدم..بیچاره شدم خداااا..

صدای یا حسین و یا ابوالفضل ِش تو سرم صدا کرد..از بهت بیرون اومدم..انگار که تازه ازخواب بیدار شده باشم..همچین اسمش و فریاد زدم و بی توجه به دو طرف خیابون به سمتش دویدم که صدای بوق ماشینا بلند شد و همه زدن رو ترمز که به من برخورد نکنن..

ولی چشمای من هیچ کدومشون رو نمی دید فقط تارای خودمو می دیدم که تو خون غوطه ور بود و کف اسفالت افتاده بود..