وبلاگ سید محمد جواد حسینی

داستان های جالب _حکایت های جذاب_بیوگرافی اینستاگرام.تلگرام

وبلاگ سید محمد جواد حسینی

داستان های جالب _حکایت های جذاب_بیوگرافی اینستاگرام.تلگرام

درباره من

بـه نـام خداوند بخشنده و مـهربان هــرگونه بــرداشت یا رونوشت از نوشته های شخصی سایت ممـــــنوع می باشد. گریزانم از این مردم که با من همدم و یکرنگ هستند ولی در باطن از فرط حقارت به دامانم دو سد پیرانه بستند از این مردم که تا شعرم شنیدند به رویم چون گلی خوشبو شکفتند ولی آن دم که در خلوت نشستند مرا دیوانه ای بدنام گفتند..! "به قلم فروغ فرخزاد" سر آن ندارد امشب که برآید آفتابی چه خیال‌ها گذر کرد و گذر نکرد خوابی دیر ماندی ای صبح که جان من برآمد بزه کردی و نکردند مؤذنان ثوابی "به قلم ســعدی" اندک اندک جمع مستان می‌رسند اندک اندک می پرستان می‌رسند اندک اندک زین جهان هست و نیست نیستان رفتند و هستان می‌رسند "به قــــلم مـولانــا" دل از من برد و روی از من نهان کرد خدا را با که این بازی توان کرد شب تنهاییم در قصد جان بود خیالش لطف‌های بی‌کران کرد "به قلم حــافـظ" تا کی غمِ آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه پر کن قدح باده، که معلومم نیست کاین دم که فرو برم بر آرم یا نه "به قــلم خــیام" تا کی به تمنای وصال تو یگانه اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه خواهد به سر آید، شب هجران تو یانه ای تیر غمت را دل عشاق نشانه "به قلم شیخ بهایی" ای گل تازه که بویی ز وفا نیست ترا خبر از سرزنش خار جفا نیست ترا ما اسیر غم و اصلا غم ما نیست ترا با اسیر غم خود رحم چرا نیست ترا "به قلم وحشی بافقی" باز آ باز آ هر آنچه هستی باز آ گر کافر و گبر و بت‌پرستی باز آ این درگه ما درگه نومیدی نیست صد بار اگر توبه شکستی باز آ "به قلم ابوسعید ابوالخیر" ز دست رفت مرا بی تو روزگار دریغ چه یک دریغ که هر دم هزاربار دریغ به هرچه درنگرم بی تو صد هزار افسوس به هر نفس که زنم بی تو صد هزار دریغ "به قلم عطار" جانا به غریبستان چندین بنماند کس باز آی که در غربت قدر تو نداند کس صد نامه فرستادم یک نامهٔ تو نامد گویی خبر عاشق هرگز نرساند کس "به قلم انوری" دلبرا، در دل سخت تو وفا نیست چرا؟ کافران را دل نرمست و ترا نیست چرا؟ هر که قتلی بکند کشته بهایی بدهد تو مرا کشتی و امید بها نیست چرا؟ "به قلم اوحدی مراغه ای" سه درد آمو بجانم هر سه یکبار غریبی و اسیری و غم یار غریبی و اسیری چاره دیره غم یار و غم یار و غم یار "به قلم باباطاهر" ای داده غمت بباد جانم چو شمع تا کی ز غمت اشک فشانم چون شمع؟ گر می‌کشی‌ام بکش که خود را همگی من با تو نهاده، در میانم چون شمع "به قلم سلمان ساوجی" ای کرده دلم سوختهٔ درد جدایی از محنت تو نیست مرا روی رهایی من بی‌تو همی هیچ ندانم که کجایم ای از بر من دور ندانم که کجایی "به قلم سنایی" ای آنکه طلب کار خدایی به خود آ از خود بطلب کز تو خدا نیست جدا اول به خود آ چون به خود آیی به خدا اقرار بیاری به خدایی خدا "به قلم شاه نعمت الله ولی" در زیر فلک نالهٔ ما بی اثر است بی دردان را ز درد ما کی خبر است؟ از تنگی جا، ذوق اسیری دارم کز حلقهٔ دام، کلبه ام تنگ تر است "به قلم حزینی لاهیجی" مردم از درد و نمی آیی به بالینم هنوز مرگ خود می‌بینم و رویت نمی بینم هنوز بر لب آمد جان و رفتند آشنایان از سرم شمع را نازم که می گرید به بالینم هنوز "به قلم رهی معیری" ای برده غمت شادی صد ساله ز دل هرگز نرود داغ تو چون لاله ز دل روزی که به دل داغ تو با خاک برم لاله ز گلم برآید و ناله ز دل "به قلم جامی" هرگز مباد آنکه بهشت آرزو کنم خود را به هیچ ، بهر چه بی آبرو کنم چندین هزار جان گرا میشود به باد گر من حدیث طرّه او مو به موکنم "به قلم عبدالقادر گیلانی" ای دوست غم تو سربه سر سوخت مرا چون شمع به بزم درد افروخت مرا من گریه و سوز دل نمی‌دانستم استاد تغافل تو آموخت مرا "به قلم خاقانی" با عشق تو در جهان غم نان که خورد؟ با درد تو اندیشه درمان که خورد؟ شاید پسرا که نانوایی نکنی چانها که برآمد از غمت نان که خورد؟ "به قلم ظهیر فاریابی" ادامه...

تقویم

اسفند 1403

ش	ی	د	س	چ	پ	ج
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30

آمار : 1335834 بازدید Powered by Blogsky

امیرالمومنین علیه السلام، نخستین مسلمان

. انس بن مالک از حضرت علی (ع): «أنا أول من آمن بالوعید من ذکور هذه الأمة»

در روایت دیگر آمده است که عباس بن عبد المطلب و شیبه با هم مفاخره می‌کردند. این دو نفر، امیر مؤمنان علیه السلام را حکم قرار دادند و جریان مفاخره خود را با حضرت گفتند. اما حضرت نیز فرمود من هم اجازه دارم افتخار خودم را بگویم؟ گفتند: بگو. امیر مؤمنان علیه السلام فرمود:

أنا أول من آمن بالوعید من ذکور هذه الأمة وهاجر وجاهد.

عباس، شیبه و امیرمؤمنان علیه السلام برای حکمیت نزد رسول خدا آمدند و حضرت سخن امیر مؤمنان را با تلاوت آیه قرآن که جبرئیل آن را نازل فرمود، تأیید کرد.

متن مفاخره این است:

ذکر فضیلة أخرى لأمیر المؤمنین علی، رضی الله عنه، لم یشرکه فیها أحد.

أخبرنا عمر بن أحمد بن عثمان، ثنا علی بن محمد المصری، ثنا جبرون بن عیسى، ثنا یحیى بن سلیمان القرشی الحفری، ثنا عباد بن عبد الصمد أبو معمر، عن أنس بن مالک، قال : قعد العباس بن عبد المطلب، وشیبة صاحب البیت یفتخران فقال له العباس: أنا أشرف منک أنا عم رسول الله صلى الله علیه وسلم ووصی أبیه وسقایة الحجیج لی فقال له شیبة : أنا أشرف منک أنا أمین الله على بیته وخازنه أفلا ائتمنک کما ائتمننی وهما فی ذلک یتشاجران حتى أشرف علیهما علی بن أبی طالب فقال له العباس : أفترضى بحکمه ؟ قال : نعم قد رضیت.

فلما جاءهما قال العباس : على رسلک یا ابن أخی فوقف علی فقال له العباس : إن شیبة فاخرنی فزعم أنه أشرف منی قال : فماذا قلت أنت یا عماه ؟ قال : قلت له : أنا عم رسول الله صلى الله علیه وسلم ووصی أبیه وساقی الحجیج أنا أشرف . فقال لشیبة : ما قلت یا شیبة قال : قلت له : بل أنا أشرف منک أنا أمین الله وخازنه أفلا ائتمنک کما ائتمننی قال : فقال لهما : اجعلا لی معکما فخرا قالا له : نعم قال : فأنا أشرف منکما أنا أول من آمن بالوعید من ذکور هذه الأمة وهاجر وجاهد فانطلقوا ثلاثتهم إلى رسول الله صلى الله علیه وسلم فجثوا بین یدیه فأخبر کل واحد منهم بفخره فما أجابهم صلى الله علیه وسلم فانصرفوا فنزل الوحی بعد أیام فأرسل إلى ثلاثتهم فأتوه فقرأ علیهم النبی صلى الله علیه وسلم : أجعلتم سقایة الحاج وعمارة المسجد الحرام کمن آمن بالله والیوم الآخر وجاهد فی سبیل الله ...

انس بن مالک می‌گوید: عباس بن عبد المطلب و شیبه متصدیان خانه خدا نشسته بودند و به یک دیگر فخر مى‏فروختند، عباس به او گفت: من از تو با شرافت ترم، من عموی رسول خدا و وصی پدر او و ساقی حاجیانم. شیبه گفت:‌ من با شرافت از تو و امین خدا در خانه او هستم من امین خدا بر خانه او و خازن آن هستم، چرا به تو اعتماد نکرده آن گونه که به من اعتماد کرده است؟

در همان زمان علی بر آنها گذشت. عباس به شیبه گفت آیا تو راضی هستی که علی در میان ما قضاوت کند؟ او گفت: بلی. وقتی نزد علی ‌آمدند هر یکی سخناش را تکرار کردند.

علی به آن دو نفر گفت: بگذارید من هم با شما فخر کنم؟ گفتند: آرى. گفت: من از هر دوى شما شریف‏ترم، من نخستین کس از مردان این امت هستم که ایمان آورد و هجرت و جهاد کرد.

سه نفر نزد پیامبر خدا (ص) رفتند و مقابل او نشستند و هر کدام مایه افتخار خود را گفتند و پیامبر چیزى نگفت و آنان برگشتند. پس از چند روز در باره آنان وحى نازل شد، پیامبر دنبال آن سه نفر فرستاد و آنان آمدند و پیامبر به آنان چنین خواند: «أَ جَعَلْتُمْ سِقایَةَ الْحاجِّ وَ عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ کَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ» تا آخر آیات ...

الأصبهانی، ابونعیم أحمد بن عبد الله (متوفاى430هـ)، فضائل الخلفاء الراشدین، ج 1، ص37، طبق برنامه الجامع الکبیر.

ابو حفص عمر بن احمد نیز در کتاب «شرح مذاهب أهل السنة ومعرفة شرائع الدین والتمسک بالسنن»، این روایت را آورده و تصریح کرده است که این فضیلت منحصر به فرد علی علیه السلام است:

فضیلة لعلی بن أبی طالب رضی الله عنه

131 حدثنا علی بن محمد المصری ثنا جبرون بن عیسى ثنا یحیى بن سلیمان القرشی الحفری عن عباد بن عبد الصمد أبی معمر عن أنس بن مالک أنه قال قعد عم رسول الله العباس بن عبد المطلب وشیبة صاحب البیت یفتخران ...

و در پایان روایت می‌نویسد:

قرأه أبو معمر

تفرد علی بهذه الفضیلة لم یشارکه فیها أحد.

أبو حفص عمر بن أحمد بن شاهین (متوفای385 هـ)، شرح مذاهب أهل السنة ومعرفة شرائع الدین والتمسک بالسنن، ج 1، ص 185، تحقیق: عادل بن محمد، ناشر: مؤسسة قرطبة للنشر والتوزیع، الطبعة: الأولى، 1415هـ - 1995م .

و ظاهر این عبارت ، مقبول بودن متن روایت در نزد مولف است .

8. ابن عمر بن مسلمة الارحبی از حضرت علی (ع): «کنا أهل البیت أول من آمن به»

صاحب کتاب «وقعة الصفین» نامه امیرمؤمنان علیه السلام به معاویه را آورده و در این نامه آن حضرت تصریح می‌کند که ما اهل بیت هنگامی که رسول خدا دعوتش را شروع کرد، ایمان آوردیم:

نصر، عن عمر بن سعد عن أبى ورق، أن ابن عمر بن مسلمة الأرحبى أعطاه کتابا فی إمارة الحجاج بکتاب من معاویة إلى على.قال: ... ولعمر الله إنى لأرجو إذا أعطى الله الناس على قدر فضائلهم فی الإسلام ونصیحتهم لله ورسوله أن یکون نصیبنا فی ذلک الأوفر.إن محمدا صلى الله علیه وسلم لما دعا إلى الإیمان بالله والتوحید کنا - أهل البیت - أول من آمن به.

همانا محمد صلی الله علیه وآله هنگامی‌که به سوی ایمان به خدا و توحید دعوت فرمود: ما اهل بیت نخستین کسانی بودیم که به آن حضرت ایمان آوردیم.

المنقری، نصر بن مزاحم بن سیار (متوفای212هـ) وقعة صفین، ج1، ص 227، دار النشر: طبق برنامه الجامع الکبیر.

بلاذری سخن امیرمؤمنان علیه السلام این گونه نقل کرده است:

إن الله بعث محمداً صلى الله علیه وسلم فدعا إلى الإیمان بالله والتوحید له، فکنا أهل البیت أول من آمن وأناب،

البلاذری، أحمد بن یحیی بن جابر (متوفاى279هـ)، أنساب الأشراف، ج 1، ص 319، طبق برنامه الجامع الکبیر.

امیرالمومنین علیه السلام، نخستین

سید محمد جواد حسینی دوشنبه 24 آذر 1399 ساعت 04:48 ب.ظ