توصیف فصل ها

  توصیف فصل ها

مردی چهار پسر داشت. آنها را به ترتیب به سراغ درخت گلابی­ ای فرستاد که در فاصله­ ای دور از خانه ­شان روییده بود: پسر اول در زمستان، دومی در بهار، سومی در تابستان و پسر چهارم در پاییز به کنار درخت رفتند.

سپس پدر همه را فراخواند و از آنها خواست که بر اساس آنچه دیده بودند درخت را توصیف کنند.

پسر اول گفت: درخت زشتی بود، خمیده و درهم پیچیده.

پسر دوم گفت: نه، درختی پوشیده از جوانه بود و پراز امید شکفتن.

پسر سوم گفت: نه، درختی بود سرشار از شکوفه­ های زیبا و عطرآگین و باشکوه ترین صحنه ­ای بود که تا به امروز دیده ­ام.

پسر چهارم گفت: نه، درخت بالغی بود پربار از میوه­ ها، پر از زندگی و زایش.

مرد لبخندی زد و گفت: همه شما درست گفتید، اما هر یک از شما فقط یک فصل از زندگی درخت را دیده­ اید. شما نمی ­توانید درباره یک درخت یا یک انسان بر اساس یک فصل قضاوت کنید: همه حاصل آنچه هستند و لذت، شوق و عشقی که از زندگیشان بر می ­آید فقط در انتها نمایان می ­شود، وقتی همه فصل ها آمده و رفته باشند. اگر در زمستان تسلیم شوید، امید شکوفایی بهار، زیبایی تابستان و باروری پاییز را از کف داده ­اید.

مبادا بگذاری درد و رنج یک فصل، زیبایی و شادی تمام فصل های دیگر را نابود کند. زندگی را فقط با فصل­ های دشوارش نبین، در راه­ های سخت پایداری کن، لحظه ­های بهتر بالاخره از راه می­ رسند.