پلیدی ها و نیکی ها

  پلیدی ها و نیکی ها

پسر به سفر دوری رفته بود و ماه­ ها بود که از او خبری نداشتند. مادرش دعا می­ کرد که او سالم به خانه بازگردد. هر روز به تعداد اعضای خانواده­ اش نان می­ پخت و همیشه یک نان اضافه هم می­ پخت و پشت پنجره می­ گذاشت تا رهگذری گرسنه که از آنجا می گذشت نان را بردارد.

هر روز مردی گوژپشت از آنجا می­ گذشت و نان را برمی ­داشت و به جای آنکه از او تشکر کند می­ گفت: هر کار پلیدی که بکنید با شما می­ ماند و هر کار نیکی که انجام دهید به شما باز می ­گردد. این ماجرا هر روز ادامه داشت تا اینکه زن از گفته های مرد گوژپشت ناراحت و رنجیده شد و به خود گفت: او نه تنها تشکر نمی­ کند بلکه هر روز این جمله ­ها را به زبان می ­آورد. نمی­ دانم منظورش چیست؟

یک روز که زن از گفته­ های مرد گوژپشت کاملا به تنگ آمده بود تصمیم گرفت از شر او خلاص شود بنابراین نان او را زهرآلود کرد و آن را با دست­های لرزان پشت پنجره گذاشت، اما ناگهان به خود گفت: این چه کاری است که می ­کنم؟ بلافاصله نان را برداشت و دور انداخت و نان دیگری برای مرد گوژپشت پخت.

مرد مثل هر روز آمد و نان را برداشت و حرفهای معمول خود را تکرار کرد و به راه خود رفت. آن شب در خانه پیرزن به صدا درآمد. وقتی که زن در را باز کرد، فرزندش را دید که نحیف و خمیده با لباس­هایی پاره پشت در ایستاده بود، او گرسنه، تشنه و خسته بود، درحالی که به مادرش نگاه می­ کرد گفت: مادر اگر این معجزه نشده بود نمی توانستم خودم را به شما برسانم.

در چند فرسنگی اینجا چنان گرسنه و ضعیف شده بودم که داشتم از هوش می ­رفتم. ناگهان رهگذری گوژپشت را دیدم که به سراغم آمد. از او لقمه­ ای غذا خواستم و او یک نان به من داد و گفت: این تنها چیزی است که من هر روز می­ خورم، امروز آن را به تو می­ دهم زیرا که تو بیش از من به آن احتیاج داری.

وقتی که مادر این ماجرا را شنید رنگ از چهره­ اش پرید. به یاد آورد که ابتدا نان زهرآلودی برای مرد گوژپشت پخته بود و اگر به ندای وجدانش گوش نکرده بود و نان دیگری برای او نپخته بود، فرزندش نان زهرآلود را می­ خورد. به این ترتیب بود که آن زن معنای سخنان روزانه مرد گوژپشت را دریافت: هر کار پلیدی که انجام می­ دهیم با ما می­ ماند و نیکی­ هایی که انجام می­ دهیم به خود ما باز می­ گردد.