وبلاگ سید محمد جواد حسینی

داستان های جالب _حکایت های جذاب_بیوگرافی اینستاگرام.تلگرام

وبلاگ سید محمد جواد حسینی

داستان های جالب _حکایت های جذاب_بیوگرافی اینستاگرام.تلگرام

درباره من

بـه نـام خداوند بخشنده و مـهربان هــرگونه بــرداشت یا رونوشت از نوشته های شخصی سایت ممـــــنوع می باشد. گریزانم از این مردم که با من همدم و یکرنگ هستند ولی در باطن از فرط حقارت به دامانم دو سد پیرانه بستند از این مردم که تا شعرم شنیدند به رویم چون گلی خوشبو شکفتند ولی آن دم که در خلوت نشستند مرا دیوانه ای بدنام گفتند..! "به قلم فروغ فرخزاد" سر آن ندارد امشب که برآید آفتابی چه خیال‌ها گذر کرد و گذر نکرد خوابی دیر ماندی ای صبح که جان من برآمد بزه کردی و نکردند مؤذنان ثوابی "به قلم ســعدی" اندک اندک جمع مستان می‌رسند اندک اندک می پرستان می‌رسند اندک اندک زین جهان هست و نیست نیستان رفتند و هستان می‌رسند "به قــــلم مـولانــا" دل از من برد و روی از من نهان کرد خدا را با که این بازی توان کرد شب تنهاییم در قصد جان بود خیالش لطف‌های بی‌کران کرد "به قلم حــافـظ" تا کی غمِ آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه پر کن قدح باده، که معلومم نیست کاین دم که فرو برم بر آرم یا نه "به قــلم خــیام" تا کی به تمنای وصال تو یگانه اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه خواهد به سر آید، شب هجران تو یانه ای تیر غمت را دل عشاق نشانه "به قلم شیخ بهایی" ای گل تازه که بویی ز وفا نیست ترا خبر از سرزنش خار جفا نیست ترا ما اسیر غم و اصلا غم ما نیست ترا با اسیر غم خود رحم چرا نیست ترا "به قلم وحشی بافقی" باز آ باز آ هر آنچه هستی باز آ گر کافر و گبر و بت‌پرستی باز آ این درگه ما درگه نومیدی نیست صد بار اگر توبه شکستی باز آ "به قلم ابوسعید ابوالخیر" ز دست رفت مرا بی تو روزگار دریغ چه یک دریغ که هر دم هزاربار دریغ به هرچه درنگرم بی تو صد هزار افسوس به هر نفس که زنم بی تو صد هزار دریغ "به قلم عطار" جانا به غریبستان چندین بنماند کس باز آی که در غربت قدر تو نداند کس صد نامه فرستادم یک نامهٔ تو نامد گویی خبر عاشق هرگز نرساند کس "به قلم انوری" دلبرا، در دل سخت تو وفا نیست چرا؟ کافران را دل نرمست و ترا نیست چرا؟ هر که قتلی بکند کشته بهایی بدهد تو مرا کشتی و امید بها نیست چرا؟ "به قلم اوحدی مراغه ای" سه درد آمو بجانم هر سه یکبار غریبی و اسیری و غم یار غریبی و اسیری چاره دیره غم یار و غم یار و غم یار "به قلم باباطاهر" ای داده غمت بباد جانم چو شمع تا کی ز غمت اشک فشانم چون شمع؟ گر می‌کشی‌ام بکش که خود را همگی من با تو نهاده، در میانم چون شمع "به قلم سلمان ساوجی" ای کرده دلم سوختهٔ درد جدایی از محنت تو نیست مرا روی رهایی من بی‌تو همی هیچ ندانم که کجایم ای از بر من دور ندانم که کجایی "به قلم سنایی" ای آنکه طلب کار خدایی به خود آ از خود بطلب کز تو خدا نیست جدا اول به خود آ چون به خود آیی به خدا اقرار بیاری به خدایی خدا "به قلم شاه نعمت الله ولی" در زیر فلک نالهٔ ما بی اثر است بی دردان را ز درد ما کی خبر است؟ از تنگی جا، ذوق اسیری دارم کز حلقهٔ دام، کلبه ام تنگ تر است "به قلم حزینی لاهیجی" مردم از درد و نمی آیی به بالینم هنوز مرگ خود می‌بینم و رویت نمی بینم هنوز بر لب آمد جان و رفتند آشنایان از سرم شمع را نازم که می گرید به بالینم هنوز "به قلم رهی معیری" ای برده غمت شادی صد ساله ز دل هرگز نرود داغ تو چون لاله ز دل روزی که به دل داغ تو با خاک برم لاله ز گلم برآید و ناله ز دل "به قلم جامی" هرگز مباد آنکه بهشت آرزو کنم خود را به هیچ ، بهر چه بی آبرو کنم چندین هزار جان گرا میشود به باد گر من حدیث طرّه او مو به موکنم "به قلم عبدالقادر گیلانی" ای دوست غم تو سربه سر سوخت مرا چون شمع به بزم درد افروخت مرا من گریه و سوز دل نمی‌دانستم استاد تغافل تو آموخت مرا "به قلم خاقانی" با عشق تو در جهان غم نان که خورد؟ با درد تو اندیشه درمان که خورد؟ شاید پسرا که نانوایی نکنی چانها که برآمد از غمت نان که خورد؟ "به قلم ظهیر فاریابی" ادامه...

تقویم

اسفند 1403

ش	ی	د	س	چ	پ	ج
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30

آمار : 1340233 بازدید Powered by Blogsky

متن دلنؤیس

مقوله این کلاغ بیدارم کرد، ولی خواب نبود ، عجیب بود ، روحم بالاسرم نشسته بود و حرف میزد، چه خواب وحشتناکی وقتی توی خواب میتونی خودتو توی خواب ببینی که ناله میکنی ، روحم داشتش رپ میخوند، خدااا چرا از هرچی بدم میاد سرم میاد؟... یعنی خول شدم؟... یا شاید از بس دلنویس میکنم که چنین خوابی دیدم؟

نجوای درون ..... کلیک نمایید رمانکده شین

صبح سرد پاییزی و خواب های آشفته ای که ناتمام ماند ، کاش کلاغ صدساله ی شهر پشت قاب چوبی پنجره نیامده بود تا با قار قارهایش رشته ی بافته شده از رویایم را پاره کند ، سرآخر نتوانستم بفهمم که چرا عروس سبیل داشت ، ولی داماد یعنی خودم دامن به تن داشت ، چه خواب عجیبی بود ، صدایی جزء سکوت در فضای متروکه ی این خانه ی وارثی نیست ، اما بگمانم چیزی کم است ، نگاهم به تیک تاک های بی رمق ساعت شماته ای می افتد که گویی سوزنش بروی ثانیه ی خاص گیر کرده و درجا ریپ میزند، بی شک صدای تیک تاک ها تنها عنصر غایب صبحگاه در این خانه است، یک لنگه جوراب همچنان پایم مانده ، لنگه ی دیگر در جیب عقب شلوارم آویزان ، ته سیگارها از سطل کوچک زباله خودشان را بیرون کشانده اند و درحال فرار ، کنترل تلویزیون درون جامسواکی چه میکند؟... سرم را بالا میاورم و باز.... چشمم به مرد توی آیینه می افتد ، اخم میکند برایم ، من بی اعتنایم به او ، اما از ته دل عاشقش هستم ، نجوایی بیصدا از درون خطاب به این عشق میگوید ؛

همیشه خودشیفته بودی، از خود راضی ، مغرور ، لجباز ، کله شق، خجالت نمیکشی؟...

بی اختیار جوابش را میدهم و مثل هر صبح با هم دهن به دهن میاییم. و به وی پاسخی محکم میدهم و میگویم؛

_نه، از چی باید خجالت بکشم ، خب پسره توی قاب آیینه ی قدی ، با چشم و ابروی رنگین ، پاشیده غمگین ، حتی غمش هم قشنگه ، چه دلیلی واسه کشیدن هست؟ یعنی چه دلیلی واسه خجالت کشیدن هست؟

او میگوید ؛ *خاک بر اون سرت...

_چرا؟

*سی و سه سالت شده، یکم خجالت بکش...

_بزار اول یه نخ فیلتر قرمز سیگار بکشم ، بعدش شاید بخاطرت خجالت هم بکشم خخخخ

*کوفت... میخندی؟...

باید پاپیون ببندی

/ گربه ی کلاش ملاشی سکوت حیاط بزرگ خانه را میشکند

*آهای با تو هستم ، بجنب تو باید بری سر کار تا نیم ساعت دیگه

_تو فضول نباش خودم میدونم که دارم چیکار میکنم.

_باید به سر کار بروم ، دیرم شده راست گفتش این دفعه

خسته از این تکرار ، و مرور این شهرم

ما آزموده‌ایم

در این شهر بخت خویش

بیرون کشید باید

از این ورطه رخت خویش . . .

_ای شهر خیس .....

تمام درد من این است که . . .

تو هرکاری هم که انجام دهی،

بازهم برای من بدترینی

_چی؟..

_نه ، بهترینی . . .

آمدنت را استخاره کرده‌ام

خوب آمد!

همیشه خوب می‌آید

اما تو خوبِ من

نمی‌آیی!

چقدر همه چیز

به درستی اندازه ست!

قد و قواره‌ی من

برای در آغوش کشیدنش

_آنگاه که دم رفتنش

قبل از درب چوبی،

پشت به من،

در قاب تصویر آیینه

چشم در چشم شدیم

و او ندید که در حق خودم

در آن لحظه

چه جنایتی کردم

من ناچار روحم را ترور میکردم

تا دست از طلب کردن حقش بکشد

و مجبورم نکند برای لحظه ای ،

هرچند کوتاه ،

در آغوشش کشم..

مثل سگ پشیمانم

که چرا برای لحظه ای هراندازه کوتاه

از سر مهر و عشقی زلال

در آغوشش نکشیدم

چه زود ، همه چیز دیر میشود

چه زود آشناها ، غریب میشوند

چه زود دل ها دور میشوند

چه زود سرد میشوند

چه زود از یکدیگر سیر میشوند

چه زود میفهمی که باید

فراموشش کنی

چه رسد تا بخواهی

هم آغوشش شوی ...

«•» STOPP'ING «•»

_ها؟... چی شده؟..

* در آغوشش کشی !..

*یعنی چی که هم آغوشش شوی؟..

*عیب نیست ، پسرک بیشعور؟..

*ماشالله خودت یه پا نویسنده ای

*بعد فرق در آغوشش ، با هم آغوشش

*رو نمیفهمی؟

_ نه به جون شما ، اگر بفهمم

* برو پسر جان خر عمه ته.

_الان دقیقا شما کی هستی که اومدی پابرهنه وسط کوسشعر تلاوت کردنم و نقش گشت امنیت اخلاقی رو ایفا میکنی؟

*من ندای درونت هستم ، من صدای بی کلامه *روانت هستم .

_از من بکش بیرون بزن به دیوار ، مشتی سرش _،گرده ، نصیحت رو میگم

*الحق که بیشعوری شهروز ، پسرک بی ادب،

_اما باز نجوای بیصدایی کنج دلم

میگوید ؛

* دلیل سرمای وجودش ، از سر بی مهری نباشد *شاید

* یک هفته ، درکش کنی باید

_ از خودم میپرسم، یعنی پریود روحی شده ، که یک هفته ای خوبش کند؟

_نجوای درونم ، سکوت شد ،

_سپس صدایی دیگر در عالم خواب گفت ؛

* پسرک بی شعور

*خب معلومه که قضیه از چه قراره

_پرسیدم ؛ از چ قراره

_هرچی میگفت ، من را توان فهمیدن نبود

_رویش را نهان کرده و سوی دیوار میگفت ؛

*پراید قرمز

_اما خب بحث خودرو و رنگ بدنه ی

_پراید سایپا چه دخلی ب ماجرا دارد؟

_ خودم نیز هیچ نمیفهمم...

*از بس که نفهمی ، پسرک الدنگ

_وااا؟ چرا یهو بی ادب شدی؟ مثلا داشتم موخش رو میزدمااا ، مثل خرمگس پریدی جفت پا توی احساسات من

*پسرک بیشعور ،

_جان دلم؟

* احساسات از قلب و روح میاد

_خب مال منم همینطوری میاد

* گمان نکنم ، مال شما از کمر میاد و از توو

_جزییاتش رو در جریان نیستم ، اصلا تو رو سنع ننع ، فوضولی یا .....

* یا چی؟..

_ یا .... هرچی

* من فرشته ی پاکی هام، میخوام ببرمت بهشت

_ ذرشک ، پس ماموری؟ خب بگو ببینم این تقدیر تخمی رو کی برام نوشت؟

* اسمش تقدیر تخمه نیست بلکه بهش میگن سرنوشت

_ یعنی اگه من عشقمو در آغوشش کشم ، نمیرم بهشت؟

* چرا اتفاقا ، همون لحظه کاملا تعبیر میشه مفهوم بهشت

_ من چون همکارم غذاشو تموم کرد باید برم سر پست و کارو وظیفه ، و بریم تا اتوبان آزادراه انزلی به آستارا واسه نظارت.

* باشه پس تا دفعه دیگه با هم اختلاط کنین ، یه ذره دیوونه تر بشو ، بهتره ، شاید اون وقت برات یه فکری بکنم ، و یه تیمارستانی ، دیوانه خانه ای ...

_ یعنی تو به تخیلات میگی دیوانگی؟

* آخه پسرک خوب ، تخیل یه ذره ، دو ذره ، نه اینکه با نجوای درون اختلاط کنی . ، والا بدِ ، بلاع بدِ . دو فردای دیگه برات حرف در میارن که روانت پاکه ، و کوسخولی ، والااا. مگه ژول ورن شدی که تخیلاتت رو با خودت آوردی رستوران. تا باهاش اختلاط کنی ؟

_ خفه شو ، دیگه روت زیاد شد ، تو از اون روح هایی هستی که پر رویی و باید بزور خوابوندت و دستو پاهات بست به تخت تا حرف رو بهت حالی کرد، البته اون موقع دیگه باید فرو کرد ، تا حالیت بشه...

(همکار__طهماسبی ایرج. با تعجب خیره و متحیر، میگوید: مهندس جان؟... اقای براری !.. با خودت حرف میزنی؟... حالت خوبه؟... میخوای دورت با چاقو خط بکشم؟... قرص هات رو آوردی ؟... )

فی البداعه....

خخخخ.

ناچارم الکی قش کنم کف بالابیارم تا طرف خیال کنه صرع دارم ، و نگه ک طرف خول و دیوانه ست!... خخخخ

کمپلت شوخی بود ، من در ماشین توی مسیر خیس، و خبر از منشیم ، ک ظاهرا در رشت جایی آتش سوزی شدیدی شده سمت خیابان لاهیجان منطقه سه [][][][]

اواسط مهر ماه 1398

هجده سال بعد از آشنایی

هرکدام یک عتیقه

اما تفاهم در یک سلیقه

من تره خایم

تو مره خوایی

خدا خودش توی قلب ادماست

و میدونه ک چقدر از. حرفای این پیام ، راجع به آیینه و در آغوش کشیدن صادقانه و پاک بود.