دیگو آرماندو مارادونا

دیگو آرماندو مارادونا

مارادونا مدتی به خاطر افسردگی پس از ترک اعتیاد در بیمارستان روانی بستری بود
وقتی مرخص شد حرف قشنگی زد :
آنجا دیوانه های زیادی بودند ؛
یکی می گفت من چگوارا هستم همه باور می کردند .
یکی می گفت من گاندی هستم همه قبول می کردند .
ولی وقتی من گفتم مارادونا هستم ، همه خندیدند و گفتن هیچ کس مارادونا نمی شود  …

آنجا بود که من واقعا خجالت کشیدم که چه بر سر خودم آوردم…
در این دنیا ، غرور ، دمار از روزگار آدم در می آورد ؛
و دقیقا گرفتار چیزی می شویم که فکر می کنیم هرگز در دامش نخواهیم افتاد .
مراقب باشیم…
برگ ها همیشه زمانی می ریزند که فکر می کنند طلا شدند .

به نقل نیچه ، آدم مغرور ولو نسبت به موجوداتی که او را به پیش می برند آزرده خاطر می شه ؛ او اسبهای ارابه خودش رو با بدبینی می نگرد . خودخواهی ، قانون نمایش پرسپکتیو ماست . مطابق این قانون چیزهای نزدیک ، بزرگتر و سنگین تر به نظر می رسند ، در حالی که وزن و اندازه همه چیزهایی که دور هستند کاهش می یابد .

قرآن می فرماید : پرده های ضمیم جهل و غرور و تعصب و لجاجت و شهوت ، انسان را به جایی می کشاند که از حیوانات پست تر می گرداند . 

پس ای حیوان ناطق و عاقل، دقت کن که اکنون به چه چیزت مینازی؟ ؟ ؟