ابلیس

ابلیس

مردی کنار بیراهه ­ای ایستاده بود. ابلیس را دید که با انواع طنابها به دوش درگذر است. کنجکاو شد و پرسید: ای ابلیس، این طنابها برای چیست؟

جواب داد: برای اسارت آدمیزاد. طنابهای نازک برای افراد ضعیف­ النفس و سست ­ایمان، طناب­های کلفت هم برای آنانی که دیر وسوسه می ­شوند. سپس از کیسه ­ای طناب­های پاره شده را بیرون ریخت و گفت: اینها را هم انسان های باایمان که راضی به رضای خدایند و اعتماد به­ نفس داشتند، پاره کرده ­اند و اسارت را نپذیرفتند.

مرد گفت طناب من کدام است؟

ابلیس گفت: اگر کمکم کنی که این ریسمان­ های پاره را گره زنم، خطای تو را به حساب دیگران می گذارم.

مرد قبول کرد.

ابلیس خنده­ کنان گفت: عجب، با این ریسمان­ های پاره هم می ­شود انسان­هایی چون تو را به بندگی گرفت.